Opracowanie statystyczne: Mistrzostwa Świata U-17

Czas czytania: 3 m.
0
(0)
O d 6 do 28 października na boiskach Brazylii, 24 najlepsze drużyny w kategorii U’17 rozegrały finały mistrzostw świata. Mistrzostwa niestety nie obfitowały w sensacje, kilka drobnych niespodzianek i to wszystko. Na pewno za niespodziankę można uznać brak drużyn z Afryki w najlepszej ósemce turnieju.

Kontynent, który prowadzi w tabeli medalowej (7 razy złoto, 6 razy srebro i 3 medale brązowe) tym razem musi zadowolić się 11. miejscem debiutanta w MŚ’ U’17 Senegalu. Z pozostałych drużyn Nigeria (pięciokrotny zdobywca złotego medalu i trzykrotny wicemistrz) zajęła 12. miejsce, Angola (debiutant) zajęła 14. – wszystkie trzy drużyny z bilansem 2-0-2, najsłabiej wypadł Kamerun z bilansem 0-0-3 i przedostatnim miejscem w tabeli mistrzostw. 

Trudno znaleźć więcej niespodzianek (może poza zwycięstwem w ćwierćfinale Francji nad Hiszpanią w stosunku 6:1), turniej raczej przebiegał po dyktando faworytów. Mistrzem już po raz 4 w historii została Brazylia (oprócz tego ma jeszcze 2 złota i 2 srebra), a wicemistrzem Meksyk. Patrząc z perspektywy seniorskiej piłki, może wydawać się to niespodzianką, ale patrząc na historię U’17 to drużyna Meksyku zdobyła srebro po raz drugi w historii, a może pochwalić się jeszcze dwukrotnym mistrzostwem świata w tej kategorii wiekowej (2005 i 2011 roku). 

Bardzo dobrze wypadła tym razem reprezentacja Europy, aż cztery kraje na poziomie ćwierćfinałów dla przedstawicieli Europy przypadło ostatnio w 2009 roku (poprzednie lata to 2015 – 2 drużyny, w 2013 zaledwie 1, a w 2011 – 3). Brązowy medal dla reprezentacji Francji jak najbardziej zasłużony, a bilans bramkowy 22-6 (w tym wspomniane 6:1 z Hiszpanią, 4:0 z Australią i 3:1 w meczu o brąz z Holandią) robi wrażenie. Jedyny mecz przegrany to półfinał z Brazylią w dramatycznych okolicznościach, do przerwy Trójkolorowi prowadzili 2:0 i niestety w drugiej połowie zostali zdominowani przez Brazylijczyków 0:3 i ostatnia bramka stracona w 89. minucie.  

Pozostałe drużyny z Europy – Holandia miejsce 4., Hiszpania 6. (porażka tylko z Francją), Włochy 7. i tylko reprezentacja Węgier wyraźnie odstawała i z bilansem 0-1-2 zajęła ostatecznie 19. miejsce, choć przyznać należy, że wszystkie ich mecz obfitowały w bramki i wielkie emocje. W pierwszym meczu Węgrzy prowadzili z Nigerią do przerwy 2:1 (przegrali  2:4 tracąc trzy bramki w odstępie 13 minut, a ostatnią w doliczonym czasie gry). Drugi mecz to remis z Australią 2:2 i znów do przerwy 2:0 dla Madziarów, po przerwie 5 minut i skończyło się remisem. W ostatnim meczu z Ekwadorem prowadzili 1:0, potem w ciągu dwóch minut stracili dwie bramki, następnie wyrównali na 2:2, by w 86. minucie stracić bramkę i przegrać 2:3.

Z pozostałych nacji: Azjaci raczej tradycyjnie, czyli bez większych sukcesów (najlepsza drużyna Korei Północnej zajęła 8. miejsce), ale też bez większych wpadek. Reprezentanci strefy CONCACAF (poza oczywiście Meksykiem) wypadli bardzo słabo. Amerykanie, Kanadyjczycy i reprezentanci Haiti łącznie ugrali zaledwie jeden remis i ponieśli 8 porażek (bramki 6:25). 

Najsłabszą drużyną mistrzostw okazał się beniaminek, reprezentacja Wysp Salomona. Zawodnicy z wysp położonych gdzieś na końcu świata, na Pacyfiku, nie zdobyli żadnej bramki, tracąc aż 20 (0:5 z Włochami, 0:7 z Paragwajem i 0:8 z Meksykiem). Dla tych zawodników było to jednak olbrzymie święto i z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że jedyny taki turniej w życiu. Pocieszeniem dla nich może być również to, że nie są drużyną z najsłabszym bilansem na jednych MŚ U’17. W 1997 na boiskach Egiptu, ich wielcy rywale Nowa Zelandia zakończyli rozgrywki z bilansem 0:22, przegrywając m.in. z Hiszpanią 0:13. Wynik ten jest jedynym dwucyfrowym wynikiem w historii tych rozgrywek. 

Królem strzelców został napastnik reprezentacji Holandii Sontje Hansen zdobywca 6 bramek. To zawodnik, który gra na co dzień w drużynie Ajaksu U’19, a w ostatnich dwóch sezonach zagrał również w Młodzieżowej Lidze Mistrzów, zdobywając w niej dwie bramki (zadebiutował w U’19, mając niewiele ponad 16 lat). Po 5 bramek zdobyli reprezentanci Francji Nathanaël Mbuku (zdążył już rozegrać 5 spotkań w Ligue 1 w barwach Reims), Arnaud Kalimuendo Muinga (grający w U’19 w PSG – grał również w Młodzieżowej Lidze Mistrzów i w 9 meczach zdobył 6 bramek) oraz Brazylijczyk – Kaio Jorge Pinto Ramos z Santosu. 

Tabela wszechczasów

W tabeli wszechczasów na czele znajduje się Brazylia, która obok USA startowała w finałach aż siedemnaście razy. Brazylijczyków zabrakło w 1993 roku, a Amerykanów 2013. Polska na miejscu 39, a łącznie z beniaminkami tych mistrzostw w tabeli znajduje się 87 reprezentacji. Najdłuższą serię startów obecnie ma Brazylia 13, następnie Nowa Zelandia 7 i Meksyk 6. 

Warto też zwrócić uwagą na kilka szczegółów w poniższym zestawieniu. Szwajcaria z kompletem zwycięstw. Szwajcaria ma na swoim koncie tylko jeden start w mistrzostwach, kiedy to odnieśli 7 zwycięstw i zdobyli tytuł mistrza w 2009 roku. Na drugim biegunie znajduje się Kanada, która w siedmiu startach zanotowała zaledwie 4 remisy i aż 17 porażek (bramki 10-60). Brazylii brakuje już tylko jednej bramki do 200, łącznie we wszystkich turniejach zdobyto 2215 bramek w 716 spotkaniach, co daje średnią 3,09 bramki na mecz. 

Uwagi pod tabelą:

1. Niemcy bilans łącznie z Republiką Federalną Niemiec  do 1992 i następnie Zjednoczonych Niemiec

2. Czechosłowacja bilans do 1993 (łącznie z występem w 1993 wspólnej reprezentacji już niezależnych krajów Czechów i Słowaków)

3. ZSRR bilans do 1992, w kolejnych mistrzostwach osobno bilans powstałych w wyniku rozpadu ZSRR federacji (w tym Rosji)

MARIUSZ ŚWIERCZYŃSKI

Jak bardzo podobał Ci się ten artykuł?

Średnia ocena 0 / 5. Licznik głosów 0

Nikt jeszcze nie ocenił tego artykułu. Bądź pierwszy!

Cieszymy się, że tekst Ci się spodobał

Sprawdź nasze social media - znajdziesz tam codzienną dawkę ciekawostek.

Przykro nam, że ten tekst Ci się nie spodobał

Chcemy, aby nasze teksty były możliwie najlepsze.

Napisz, co moglibyśmy poprawić.

spot_img
Mariusz Świerczyński
Mariusz Świerczyński
Były bramkarz łódzkiego Startu, członek Zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Historyków i Statystyków Piłki Nożnej. Z wykształcenia ekonomista-informatyk absolwent Uniwersytetu Łódzkiego. Z zamiłowania kibic polskiej i europejskiej piłki nożnej uwielbia ją oglądać, ale też bez statystyki nie wyobraża sobie życia. Współautor „60 lat minęło, czyli Gwardia Warszawa w europejskich pucharach”

Więcej tego autora

Najnowsze

„Przewodnik Kibica MLS 2024” – recenzja

Przewodnik Kibica MLS już po raz czwarty ukazał się wersji drukowanej. Postanowiliśmy go dokładnie przeczytać i sprawdzić, czy warto po niego sięgnąć.

Mário Coluna – Święta Bestia

Mozambik dał światu nie tylko świetnego Eusébio. Z tego afrykańskiego kraju pochodzi też Mário Coluna, który przez lata był motorem napędowym Benfiki i razem ze swoim sławniejszym rodakiem decydował o obliczy drużyny w jej najlepszych czasach. Obaj zapisali też piękną kartę występami w reprezentacji.

Trypolis, Londyn, Perugia, Dubaj – Jehad Muntasser i jego wszystkie ścieżki

Co łączy Arsene’a Wengera, rodzinę Kaddafich i Luciano Gaucciego? Wszystkich na swojej piłkarskiej drodze spotkał Jehad Muntasser, pierwszy człowiek ze świata arabskiego, który zagrał w klubie Premier League. Poznajcie jego historię!