„Moja historia futbolu 2” – przedsprzedaż

Czas czytania: 3 m.
0
(0)

Wyjątkowa podróż przez piłkarskie dzieje w Polsce. Drugi tom „Mojej historii futbolu” Stefana Szczepłka wkrótce w księgarniach!

Kto i gdzie strzelił pierwszą bramkę w historii polskiej piłki? Gdzie reprezentacja rozegrała najwięcej meczów? Na jakim polskim stadionie Stevie Wonder jeździł meleksem? Który selekcjoner grał w jednej drużynie z George’em Bestem? W czym Robert Lewandowski jest lepszy od Zbigniewa Bońka? Na te i wiele innych pytań odpowiedź znajdziecie w książce Stefana Szczepłka „Moja historia futbol. Tom II. Polska”. Publikacja pod naszym patronatem trafi do księgarni 16 marca. To idealna propozycja dla wszystkich kibiców przed zbliżającym się EURO 2016 we Francji.

Fragment książki o Adamie Nawałce:

Wiosną 1977 roku Jacek Gmoch powołał Adama Nawałkę do pierwszej reprezentacji Polski na mecz z Węgrami. Odbywał się na legendarnym Népstadionie w Budapeszcie. Z dziennikarzy nadal pracujących pojechał tam wtedy tylko Dariusz Szpakowski z Polskiego Radia i ja – z tygodnika „Piłka Nożna”. Relacje między dziennikarzami a piłkarzami i trenerami były wtedy nieco inne niż dziś.

Wprawdzie Gmoch nazywał nas „szakalami”, ale dziennikarz nie był wrogiem piłkarza. Jeśli ktoś nie miał złej woli, można było sobie współpracę ułożyć. Gmoch powołał 17 zawodników. Spytałem go, czy mogę potrenować w przeddzień meczu z kadrą, i trener się zgodził, jak kilka razy przed nim Kazimierz Górski, Waldemar Obrębski i Ryszard Kulesza. Byłem więc z zawodnikami razem w hotelu, potem w olbrzymich szatniach Népstadionu, gdzie wrażenie zrobiły na nas nie tylko przestrzenie, ale i skórzane fotele.

Adam Nawałka był świadomy swojej roli i wartości. Odzywał się równie często, co Deyna. Słuchał, mówił wszystkim „dzień dobry” i stale się uśmiechał.

Kiedy wyszliśmy na boisko, okazało się, że jako najmłodszy w kadrze i jedyny gracz z Wisły nie miał partnera do treningu. Gmoch powiedział, żebym się nim zajął. Ćwiczyliśmy więc w parze z Nawałką na Népstadionie, a następnego dnia trener wpuścił go na boisko po przerwie w miejsce pomocnika Ruchu Jerzego Wyrobka (zmarł wiosną 2013 roku w wieku 63 lat). Dwie minuty później, w drugim kontakcie z piłką, Nawałka strzelił gola dla Polski. Nigdy później już mu się to nie udało. Tę bramkę oglądał były legendarny piłkarz węgierskiej Złotej Jedenastki József Bozsik, gość honorowy na meczu. A ja dzięki temu treningowi stałem się kolegą Adama Nawałki z boiska.

Polska przegrała 1:2, ale dla Nawałki życie dopiero się zaczynało. Gmoch przetrzymywał go w kilku meczach na ławce, żeby mu się w głowie nie przewróciło, ale już widział go w drużynie na mundial. Zabrał go na odbywające się rok wcześniej tournée po Ameryce Południowej, gdzie nastolatek z Polski grał przeciw Argentyńczykom, Peruwiańczykom i Brazylijczykom. Brał też udział w meczu z Portugalią w Chorzowie, decydującym o awansie Polski na mundial w Argentynie. Wzorcowo wyłączył z gry „mózg” Portugalczyków, grającego zawsze w rękawiczkach Alvesa.

Po takim sezonie „Piłka Nożna” przyznała mu tytuł „Odkrycie roku 1977”. Uroczystość wręczenia dorocznych nagród odbywała się w restauracji Kongresowa w Pałacu Kultury podczas Balu Piłkarza. Nawałka był wtedy najpopularniejszym zawodnikiem młodego pokolenia. Ładny chłopak z blond grzywą, szczerym uśmiechem, coraz pewniejszy siebie. Na bal przyjechał z dziewczyną, ale inna przyszła tam z rodzicami i zaczęto plotkować, że tworzyliby z Nawałką najefektowniejszą parę w Polsce. Czy rzeczywiście coś wtedy między nimi zaiskrzyło – nie wiadomo. Dziewczyna, córka słynnej spikerki telewizyjnej Krystyny Loski i wiceprezesa PZPN Henryka Loski, była piękna i o prawie dwa lata młodsza. Dziś znamy ją jako Grażynę Torbicką.

Pół roku później Adam Nawałka zdobył z Wisłą tytuł mistrza Polski i pojechał na mundial do Argentyny. Niemal nie schodził tam z boiska. Grał w pomocy z Deyną, Kasperczakiem, Bohdanem Masztalerem i Bońkiem. Wybrano go nawet do jedenastki świata zawodników młodego pokolenia.

Był wizytówką polskiego sportu, więc niemal natychmiast po powrocie z mundialu kazano mu się znowu spakować. Został członkiem polskiej delegacji, która udała się do Hawany na światowy festiwal młodzieży i studentów. Z dnia na dzień stał się kolegą Maryli Rodowicz, Czesława Niemena, pianisty Janusza Olejniczaka, a z kosmonautą Mirosławem Hermaszewskim wymieniali się uwagami na temat mundialu i kosmosu. Ściskał rękę Fidelowi Castro i używał życia, jak tylko dwudziestolatek może i ma prawo. Był jednym z najpopularniejszych młodych chłopaków w Polsce.

Wytrzymał to wszystko, nigdy nie słychać było, żeby „Nawałce odbiło” albo żeby „woda sodowa uderzyła mu do głowy”. Zawsze na miejscu, zawsze uprzejmy, grzeczny. Ale fakt, że był dobry i popularny, być może wpłynął na czas trwania jego kariery. Grał bez przerwy, w rozmaitych drużynach, w meczach ważnych i nieważnych. Było tego za dużo i nogi mu nie wytrzymały. W ciągu kilku sezonów przeszedł osiem operacji prawego kolana. Jego kariera reprezentacyjna skończyła się zaledwie po trzech latach od debiutu. Powinien bić rekordy meczów w koszulce z orłem, a licznik stanął mu na 34 występach. Miał wtedy zaledwie 22 lata.

Autor: Stefan Szczepłek

Data wydania: 16 marca 2016

Cena okładkowa: 49,90 zł (Miękka okładka) / 59,90 zł (Twarda okładka)

Format: 165 x 235 mm

Liczba stron: 368 (wyd. kolorowe)

ISBN: 978-83-7924-508-6 (Miękka okładka) / 978-83-7924-509-3 (Twarda okładka)

Jak bardzo podobał Ci się ten artykuł?

Średnia ocena 0 / 5. Licznik głosów 0

Nikt jeszcze nie ocenił tego artykułu. Bądź pierwszy!

Cieszymy się, że tekst Ci się spodobał

Sprawdź nasze social media - znajdziesz tam codzienną dawkę ciekawostek.

Przykro nam, że ten tekst Ci się nie spodobał

Chcemy, aby nasze teksty były możliwie najlepsze.

Napisz, co moglibyśmy poprawić.

spot_img
Redakcja
Redakcja
Jesteśmy niczym Corinthians — przesiąknięci romantycznym futbolem, który narodził się z czystej pasji i chęci rywalizacji, nie zysku. Kochamy piłkę nożną. To ona wypełnia nasze nozdrza, płuca i wszystkie komórki naszego ciała. To ona definiuje nas takimi, jakimi jesteśmy. Futbol nie jest naszym sposobem na życie. Jest jego częścią. Jeżeli myślisz podobnie, to już znaleźliśmy wspólny język. Istniejemy od 2014 roku.

Więcej tego autora

Najnowsze

Jerzy Dudek – bohater stambulskiej nocy

Historia kariery jednego z najlepszych polskich bramkarzy ostatnich dziesięcioleci

Magazyn RetroFutbol #1 – Historia Mistrzostw Europy – Zapowiedź

Wybitni piłkarze, emocjonujące mecze, niezapomniane bramki, kolorowe miasta, monumentalne stadiony i radość kibiców na trybunach. Mistrzostwa Europy tworzą jedne z najlepszych piłkarskich historii. Postanowiliśmy...

Jedwabna czapka w zamian za boiskowy występ – tradycja przyznawania angielskich „International caps”

Wielu piłkarzy uważa, że otrzymanie powołania do reprezentacji kraju to najwyższy zaszczyt, jakiego można dostąpić w profesjonalnej karierze. Ci, którym uda się spełnić dziecięce...