Poznański tercet: B jak Białas

Czas czytania: 2 m.
4
(3)

Przedwojenne czasy były wylęgarnią talentów. Większość z nas chciałaby zapewne oglądać piłkarzy z innej epoki w dzisiejszej piłce. Przyszło nam żyć w świetle blasku Messiego czy Ronaldo. Żałujemy, gdy nasz ulubieniec zawiesi buty na kołku, ale tak jest kolej rzeczy. Jedni kończą, by następni mogli zająć ich miejsce. Przed 1939 rokiem, w Poznaniu narodził się niewątpliwie „Pan Piłkarz”, czyli Edmund Białas.

Edmund Białas – biogram

  • Pełne imię i nazwisko: Edmund Białas
  • Data i miejsce urodzenia: 15.08.1919
  • Data i miejsce śmierci: 24.07.1991
  • Wzrost: 170 cm
  • Pozycja: Napastnik

Historia i statystyki kariery

Kariera juniorska

  • Lech Poznań (1931-1935)

Kariera klubowa

  • Lech Poznań (1935-1950) 80 występów, 51 bramek

Kariera reprezentacyjna

  • Polska (1948) 2 występy

Kariera trenerska

  • Lech Poznań (1957, 1965-1966, 1966, 1969-1972, 1976)

Od dziecka zakochany w Poznaniu

Od dziecka, popularny „Kosiba” wiedział, dla kogo chce grać. Wychował się w rodzinie o tradycjach kolejarskich i muzycznych. Jego wujem był Stanisław Dereziński, jeden z przedwojennych prezesów Lecha. W 1931 roku Edmund rozpoczął treningi w drużynie KPW – Liga Dębiec, tak wtedy nazywał się klub z Poznania. W wieku szesnastu lat zadebiutował w pierwszej drużynie, a swoją premierową bramkę zdobył tego samego roku, przeciwko Ostrovii. Był jednym z najlepszych strzelców, grał na pozycji lewego łącznika. W 1939 roku został powołany na mecz z Bułgarią i Jugosławią, jednak z powodu wybuchu wojny nie zdążył zadebiutować w reprezentacji Polski.

Rodzina Białasów podczas wojny została wysiedlona, Edward przedostał się do swojego wuja. Mieszkał wtedy w Rzeszowie. Podczas okupacji zabraniano gry w piłkę nożną, jednak nie był to problem – obchodzono ten zakaz szerokim łukiem. W Rzeszowie funkcjonował niemiecki klub, któremu brakowało sparingpartnerów, wtedy zezwolono na grę polakom, między innymi w zespole znalazł się Kosiba. Wygraliśmy 2:0, co niesamowicie rozzłościło Niemców. Większość piłkarzy uczestniczących w tym meczu musiała uciekać, Edmund udał się do Przemyśla, z którego po wojnie wrócił do Poznania, aby wspierać Kolejorza.

Bombardierzy z Dębca

Tak jak wcześniej wspomniany Teodor Anioła (jego historię możesz przeczytać tutaj) i Henryk Czapczyk, bardzo przyczynił się do awansu Lecha Poznań do I ligi w 1947 roku. Edmund miał najlepszą technikę strzału, potwierdzały to jego gole z woleja, które zdobywał z obu nóg! Dzięki tej trójce Lech stał się najskuteczniejszą drużyną w lidze i zyskał przydomek „Bombardierów z Dębca”. Debiutancką bramkę w pierwszej lidze zdobył w wygranym spotkaniu z Legią Warszawa 5:4.

Po dwóch miesiącach w końcu spełnił marzenia i zadebiutował w reprezentacji Polski. Był pierwszym piłkarzem Lecha w historii, który w niej wystąpił. Niestety, w 1950 roku został zmuszony do zakończenia kariery z powodu kontuzji kolana. W tym czasie na najwyższym szczeblu rozgrywek zdążył rozegrać 64 mecze, w których strzelił 26 goli.

Bramki Białasa były rzadkiej urody, zdobywał je po strzałach z niewielkich odległości z rzutów wolnych. Były to strzały w okienko, tuż przy słupku

– Jan Rędzioch, historyk Lecha

Kontuzja i kariera trenerska

Po kontuzji postanowił zostać trenerem. W 1957 roku po raz pierwszy poprowadził Kolejorza w Ekstraklasie. Zdarzało mu się to jeszcze parokrotnie, lecz przeważnie był „słupem”, ponieważ nie miał odpowiednich uprawnień do prowadzenia drużyny. Jako szkoleniowiec największe sukcesy świętował na niższych szczeblach rozgrywkowych, największe z Lechem (1969-1972). Poprowadził zespół, który występował w III lidze, by po trzech latach świętować z nim awans, powrót na sam szczyt. W tym okresie zaliczyli niesamowitą serię 61 meczów bez porażki. W późniejszym czasie pracował tylko z młodzieżą, dla której był ikoną i wzorem. Uwielbiał grać na harmonii, którą zabierał na każde zgrupowanie. Mocno związany z Lechem został aż do samej śmierci, zmarł w 1991 roku. Z okazji 85-lecia klubu został uhonorowany pośmiertnie złotą odznaką KKS Lech. Od ponad dziesięciu lat w Poznaniu rozgrywany jest memoriał jego imienia.

Mariusz Zięba

Jak bardzo podobał Ci się ten artykuł?

Średnia ocena 4 / 5. Licznik głosów 3

Nikt jeszcze nie ocenił tego artykułu. Bądź pierwszy!

Cieszymy się, że tekst Ci się spodobał

Sprawdź nasze social media - znajdziesz tam codzienną dawkę ciekawostek.

Przykro nam, że ten tekst Ci się nie spodobał

Chcemy, aby nasze teksty były możliwie najlepsze.

Napisz, co moglibyśmy poprawić.

Więcej tego autora

Najnowsze

Debiut trenera Wojciecha Bychawskiego – wizyta na meczu OPTeam Energia Polska Resovia – Sensation Kotwica Port Morski Kołobrzeg

Retro Futbol obecne było na kolejnym meczu koszykarzy OPTeam Energia Polska Resovii w hali na Podpromiu. Rzeszowska drużyna tym razem rywalizowała z Sensation Kotwicą...

Ostatni pokaz magii – jak Ronaldinho poprowadził Atletico Mineiro do triumfu w Copa Libertadores w 2013 r.?

Od 2008 r. Ronaldinho sukcesywnie odcinał kupony od dawnej sławy. W 2013 r. na chwilę znów jednak nawiązał do najlepszych lat swojej kariery, dając...

Zakończenie jesieni przy Wyspiańskiego – wizyta na meczu Orlen Ekstraligi Resovia – AP Orlen Gdańsk

Już wkrótce redakcja Retro Futbol wyda napakowany dużymi tekstami magazyn piłkarski, którego motywem przewodnim będzie zima. Idealnie w ten klimat wpisuje się zaległy mecz...