Lilian Thuram – La pantera nera

Lilian Thuram to piłkarz, którego kojarzy każdy, kto wychował się w latach 90. Jest to wynik zarówno złotego pokolenia francuskiej piłki, ale też dobrze poprowadzonej kariery. Monaco, Parma, Juventus, Barcelona – oto historia Liliana Thurama.5

Początki

Lilian Thuram spędził swoje dzieciństwo w Anse-Bertrand w Gwadelupie. Opiekowała się nim jedynie matka. Ojciec nie uczestniczył w życiu rodziny. W 1980 roku matka Liliana postanowiła opuścić Gwadelupę i przenieść się do Francji kontynentalnej. Lilian i jego rodzeństwo zostali początkowo na wyspie, a dopiero we wrześniu 1981 roku dołączyli do matki, która przez rok pracowała jako sprzątaczka. W momencie, w którym dołączył do matki, Lilian miał dziewięć lat. Przenosiny rodziny spowodowane były również incydentami rasistowskimi, które Lilian doświadczył w dzieciństwie. To wydarzenie miało duże znaczenie dla jego przyszłych walk przeciwko rasizmowi.

Po przeprowadzce do Avon w pobliżu Fontainebleau Lilian na poważnie rozpoczął swoją przygodę z piłką nożną. Początkowo grał jako ofensywny pomocnik dla lokalnego klubu Portugais de Fontainebleau, ale przed ukończeniem dwunastego roku życia opuścił zespół, aby dołączył do Racing Club de Fontainebleau, a następnie do US Melun. Pomimo zainteresowania ze strony Stade Rennais, Lilian zdecydował się kontynuować swoje edukacyjne zobowiązania i ukończyć liceum François-Ier, zamiast podjąć profesjonalną karierę piłkarską. W wieku siedemnastu lat dołączył do Centrum Szkoleniowego AS Monaco, gdzie kontynuował dalszą karierę.

AS Monaco

Po kilku miesiącach od dołączenia do AS Monaco, w wieku 18 lat, latem 1990 roku Thuram otrzymuje złą wiadomość od lekarza – jego kariera piłkarska stoi pod znakiem zapytania po niedawnej operacji kolana. Determinacja i zaufanie trenera  Arsène Wengera pozwala Thuramowi na debiut w zawodowej piłce nożnej pomimo niedawnych problemów ze zdrowiem. Debiutuje 24 maja 1991 roku, w meczu przeciwko Sporting Toulon Var, mecz zakończył się remisem 1-1. W tamtym sezonie klub zdobył tytuł wicemistrza Francji.

W kolejnym sezonie, 1991-1992, Thuram ostatecznie staje się pełnoprawnym członkiem pierwszego zespołu. W tym czasie rozegrał 19 meczów ligowych, a AS Monaco zakończyło sezon na drugim miejscu. W tamtym okresie Thuram również zadebiutował w europejskich pucharach, rozgrywając cztery mecze w Pucharze Zdobywców Pucharów, jednak podczas przegranego finału z Werderem Brema, nie wszedł nawet na boisko, całe spotkanie spędzając na ławce rezerwowych.

W kolejnym sezonie Thuram staje się niezastąpionym elementem w obronie AS Monaco. W pierwszej części sezonu grał u boku Emmanuela Petit, a później z Franckiem Dumasem w środku obrony.

Po zakończeniu sezonu 1995-1996, w którym AS Monaco ponownie zajmuje trzecie miejsce w lidze, Thuram opuszcza klub. Po sześciu latach spędzonych w Monako postanawia przenieść się do Włoch i podpisuje kontrakt z Parmą.

Parma Calcio 1913

W 1996 roku obrońca opuszcza Francję i przenosi się do włoskiej Serie A, podpisując kontrakt z Parmą.

Swój pierwszy i jedyny gol dla Parmy zdobył 2 marca 1997 roku w meczu ligowym przeciwko Cagliari Calcio. Pod koniec roku 1997 francuz zdobył nagrodę Guerin d’Oro, przyznawaną przez włoski tygodnik Guerin Sportivo dla najlepszego piłkarza ligi włoskiej. Został również wybrany francuskim piłkarzem roku przez France Football.

Thuram wraz z Fabio Cannavaro stworzyli jedną z najlepszych formacji defensywnych we Włoszech. W swoim drugim sezonie został wybrany najlepszym zagranicznym zawodnikiem i najlepszym obrońcą ligi, podczas gdy Parma zajęła czwarte miejsce w Serie A. Warto wspomnieć, że piłkarz swoją karierę we Włoszech rozpoczynał na prawej obronie, jednak szybko został przesunięty na środek.

Po zakończeniu sezonu 2000-2001 opuścił klub i dołączył do Juventusu Turyn razem ze swoim kolegą z drużyny Gianluigim Buffonem.

Podczas swojego pobytu w Parmie, jego duet z Fabio Cannavaro był jednym z najgroźniejszych na półwyspie Apenińskim. Był znany m.in. jako „La pantera nera” (Czarna pantera) lub „Gigante di Guadalupa” (Olbrzym z Gwadelupy).

Juventus

W wieku dwudziestu dziewięciu lat dołączył do Juventusu. Dzięki temu transferowy Lilian Thuram stał się najdroższym obrońcą na świecie i najdroższym francuskim piłkarzem w historii. Dołącza do kolegów z reprezentacji, Trezegueta i Zidane’a. Z racji tego, że niedługo po przyjściu Thurama, klub opuścił Zidane, obrońca przejął po nim numer 21.

Jego debiut w nowych barwach ma miejsce podczas meczu o trofeum Berlusconiego przeciwko Milanowi, wygranym przez bianconeri, gdzie Thuram został wybranym najlepszym zawodnikiem meczu. Gazzetta dello Sport zaczyna porównywać go do Zidane’a, nie tylko ze względu na jego francuskie pochodzenie, ale też klasę, osobowość i determinację, jaką pokazuje na boisku.

10 listopada 2002 roku Thuram zdobywa swojego jedynego gola dla Juventusu w meczu przeciwko Milanowi AC (zwycięstwo 2-1). Jest to również ostatni gol w jego karierze.

W sezonie 2005-2006 Thuram doznaje kilku drobnych kontuzji, które wykluczają go z gry. W 2006 roku, w wyniku afery Calciopoli, Juventus Turyn zostaje pozbawiony tytułów z 2005 i 2006 roku. Klub zostaje również zdegradowany do Serie B. Po rozegraniu prawie czterystu meczów we Włoszech Thuram opuścił klub oraz Włochy.

FC Barcelona

W lipcu 2006 roku Lilian Thuram przekroczył próg Camp Nou, dołączając do FC Barcelony i podpisując dwuletni kontrakt W swoim debiutanckim występie w nowych barwach, 9 września 2006 roku, podczas drugiej kolejki sezonu 2006-2007, pojawił się na boisku jako podstawowy zawodnik w meczu przeciwko Osasunie Pampeluna wygranym 3-0. Pomimo konkurencji w postaci Carlesa Puyola i Rafaela Márqueza oraz regularnych kontuzji, Thuram miał okazje zagrać w około trzydziestu meczach w sezonie 2006-2007.

W kolejnym sezonie, 2007-2008, Francuz rozegrał 18 spotkań ligowych, był to jego drugi i ostatni sezon w katalońskim klubie. 26 maja 2008 roku ogłosił, że nie przedłuży kontraktu z FC Barceloną na kolejny rok.

27 czerwca 2008 roku, gdy był bliski podpisania jednorocznego kontraktu z Paris Saint-Germain, podczas kolejnej konferencji prasowej ujawnił, że badania przed podpisaniem umowy wykazały wrodzoną wadę serca, która może zakończyć jego przygodę z profesjonalnym futbolem. Decyzja o możliwym podpisaniu umowy z PSG została więc odłożona do 30 lipca po przeprowadzeniu bardziej szczegółowych badań medycznych. Podczas kolejnej konferencji prasowej, która odbyła się 1 sierpnia 2008 roku na Parc des Princes, reprezentant Francji ogłosił zakończenie swojej kariery w wieku 36 lat.

Reprezentacja

Dzięki swoim występom w AS Monaco, Lilian Thuram dostał się do drużyny narodowej Francji i zadebiutował 17 sierpnia 1994 roku w meczu przeciwko reprezentacji Czech.

Od 1994 roku regularnie otrzymywał powołania do reprezentacji, ale dopiero w 1996 roku, po zakończeniu kariery Jocelyna Anglomy, również pochodzącego z Gwadelupy, zaczął odgrywać rolę stałego prawego obrońcy. Podczas gdy w Parmie przyzwyczajony był do pozycji środkowego obrońcy, w reprezentacji Thuram był ograniczony do występów na prawej obronie z powodu konkurencji ze strony Laurenta Blanca i Marcela Desailly’ego.

W latach 1996-2000, wraz z Laurentem Blanchem, Marcelem Desailly’m i Bixente Lizarazu, tworzył jedną z najsolidniejszych linii defensywnych na świecie. Wszyscy czterej zawodnicy, wraz z bramkarzem Fabienem Barthezem, nie przegrali żadnego meczu, kiedy grali razem w barwach reprezentacji Francji.

Podczas Mistrzostw Świata w 1998 roku Lilian Thuram zapracował sobie na miano najlepszego prawego obrońcy turnieju. Jest to tym bardziej imponujące, że na co dzień występował jako środkowy obrońca. Jego dwie bramki w meczu półfinałowym przeciwko Chorwacji zapewniły Francji awans do finału.  Były to jedyne bramki, jakie Thuram strzelił w barwach reprezentacji Francji w 142 występach. W finale Francja pokonała Brazylię 3-0 i została mistrzem świata po raz pierwszy w swojej historii. Według książki „Sciences Sociales Football Club” po Mistrzostwach Świata 1998 liczba dzieci we Francji o imieniu Lilian gwałtownie wzrosła.

Dwa lata później, w 2000 roku, Thuram wraz ze swoją reprezentacją, cieszył się z tytułu mistrza Europy.

Na dzień dzisiejszy, Thuram znajduje się na drugim miejscu pod względem ilości występów w kadrze Francji i ustępuje tylko Hugo Llorisowi.

Fundacja

Już przed zakończeniem kariery sportowej, Lilian Thuram zaangażował się w walkę na rzecz mniejszości, zwłaszcza przeciwko rasizmowi. Założył fundacje o nazwie „Lilian Thuram-Edukacja przeciwko rasizmowi”, która działa przeciwko dyskryminacji rasowej. Lilian Thuram stał się członkiem Rady ds. Integracji i zajmował stanowisko w niektórych sprawach politycznych, takich jak konstytucja europejska i walka przeciwko wszelkim formom rasizmu. Za to został uhonorowany Narodowym Orderem Legii Honorowej — najwyższym narodowym odznaczeniem we Francji.