Najsłabsze federacje w Europie – San Marino

Dzisiejszym artykułem rozpoczynamy cykl, który wpisuje się w definicję wakacji. Będzie lekko i beztrosko, a przy tym odrobinę humorystycznie. We wszystkie środy sierpnia przedstawimy pięć najsłabszych piłkarskich krajów Europy

Wprowadzenie do rankingu

Naszą podróż po piłkarskim Trzecim Świecie rozpoczynamy od San Marino, by następnie odwiedzić takie kraje jak: Andora, Wyspy Owcze, Luksemburg i Malta. Możemy się spierać o to, czy przedstawione ekipy rzeczywiście są najsłabsze. Niektórzy będą pytać – dlaczego nie ma Liechtensteinu, czy Gibraltaru? Opieramy nasz sąd na czystej statystyce, o której szerzej wspominaliśmy pod koniec czerwca w tym miejscu. Na podstawie opublikowanej wcześniej tabeli obliczono procent zdobytych punktów (przy założeniu, że za każdy mecz można zdobyć 3). Okazało się, że tylko sześć krajów ma ten współczynnik poniżej 20%. Ranking prezentuje się następująco:

• San Marino 3,4% (ostatnie 59. miejsce)
• Andora 5,3%
• Wyspy Owcze 14,6%
• Luksemburg 15%
• Malta 16,3

Tuż przed nimi znajduje się – tu chyba niespodzianka – Irlandia Północna (19,3%). Gibraltar jest na miejscu 49. (25,9%), natomiast Liechtenstein na 46. pozycji (30,6%). Polska ze średnią 44,5% plasuje się na 23. Pierwsza trójka to: Hiszpania (59,5%), Anglia (59,2%) i Włochy (57,2%).

Liga i puchar San Marino

Federacja Piłkarska San Marino — Federazione Sammarinese Giuoco Calcio — powstała już w 1931 roku, jednak dopiero w 1988 roku została włączona w struktury UEFA i FIFA. W 1985 powołano do życia lokalne rozgrywki ligowe. W pierwszym sezonie wystartowało 17 drużyn, czyli wszystkie, jakie istniały w tym momencie w Republice San Marino. Po pierwszym sezonie podzielono ligę na dwa poziomy (Serie A i Serie B). Historycznym mistrzem została Società Calcio Faetano, której udało się powtórzyć ten sukces jeszcze dwukrotnie. Rekordzistą pod tym względem jest Società Polisportiva Tre Fiori, która zdobyła tytuł siedem razy. Przed założeniem ligi część drużyn z San Marino grała w niższych ligach włoskich, a klub San Marino Calcio wciąż gra w tamtejszej Serie D.

Dłuższą historię od rozgrywek ligowych ma puchar San Marino, czyli Coppa Titano, rozgrywany od 1965 roku (wcześniej w latach 1937-1961 rozegrano sześć edycji Tornei Estivi – Pucharu Lata). Rekordzistą z 11 triumfami jest Associazione Calcio Libertas.

San Marino w europejskich pucharach

Pomimo że San Marino jest członkiem UEFA i FIFA od końcówki lat 80., to dopiero w sezonie 2000/01 mistrz kraju został dopuszczony do Pucharu UEFA. SS Folgore/Falciano Calcio spotkał się w rundzie wstępnej  ze szwajcarskim FC Basel. Pierwszy mecz przed własną publicznością skończył się wysoką porażką. Gospodarze stracili pięć goli, ale udało im się strzelić pierwszą, historyczną bramkę. Zdobył ją Loris Zanotti, ustalając wynik spotkania w 80. minucie meczu. Zawodnik ten rozegrał osiem meczów w reprezentacji San Marino (m.in. dwa z Polską). Wynik 0-7 w rewanżu nie pozostawił złudzeń Sanmaryńczykom. Kolejny start był o wiele bardziej udany. Pomimo dwóch porażek SS Cosmos Serravalle z Rapidem Wiedeń, wyniki 0-1 i 0-2 traktowano jako sukces.

Pierwszy punkt reprezentant San Marino zdobył dopiero w sezonie 2007/08. AC Libertas Borgo Maggiore w  meczu przed własną publicznością, wywalczył remis z irlandzką Droghedą United. Piłkarze klubu z San Marino mieli okazje jechać na rewanż z małą nadzieją na awans. Stracona już w 11. minucie bramka i szybkie dwie kolejne, pozbawiły jednak Sanmaryńczyków prawa do dalszej gry. W tym samym sezonie UEFA dopuściła przedstawiciela tego malutkiego kraju do pierwszej rundy eliminacyjnej Ligi Mistrzów. Zaszczyt ten przypadł drużynie SS Murata. Występ nie był najgorszy. Dwie minimalne porażki z Tampere United 1-2 i 0-2 ocenione zostały bardzo pozytywnie.

Największe osiągnięcia przyszły jednak dwa lata później. Dwumecz SP Tre Fiori Fiorentino z przedstawicielem Andory — Metacosa UE Sant Julia przyniósł wielkie emocje. W pierwszym spotkaniu na stadionie Montecchio padł remis 1-1. Tydzień później gracze z Andory prowadzili do 82. minuty, ale wtedy padła wyrównująca bramka. Po bezbramkowej dogrywce drużyny przystąpiły do wykonywania rzutów karnych. Jako pierwszy już w drugiej kolejce pomylił się Varela z Sant Julia. W kolejnej błąd popełnił Gianluca Ballanti z Tre Fiori i po pięciu seriach wciąż był remis 4-4. Niestety Martin Leopoldo Rodriguez grający w barwach ekipy z San Marino przestrzelił i odebrał swojej ekipie szansę na awans. Cztery sezony później padł kolejny historyczny wynik. SP Tre Penne wygrał mecz, pierwszy i do dziś ostatni raz. 09.07.2013 roku Sanmaryńczycy pokonali armeński Szirak FC Gjumri 1-0. O awansie przesądziła jednak porażka 0:3 w pierwszym spotkaniu.

Z przedstawicielami naszej ligi drużyna z San Marino zagrała tylko raz, było to w sezonie 2009/10. W ramach eliminacji do Ligi Europy Polonia Warszawa dwukrotnie wygrała z AC Juvenes/Dogana, 1-0 w San Marino i 4-0 w Warszawie.

Reprezentacja

Pierwszy oficjalny mecz reprezentacja San Marino rozegrała w ramach eliminacji do Euro 92, przegrywając przed własną publicznością ze Szwajcarią 0-4. Polegli oni zresztą w kolejnych 59 spotkaniach w ramach eliminacji Mistrzostw Europy. Dopiero w 60. meczu – 15.11.2014 – uzyskali bezbramkowy remis z Estonią, zdobywając pierwszy punkt. Dużo wcześniej San Marino strzeliło swojego inauguracyjnego gola. Już w trzecim meczu z Rumunią bramkę zdobył Valdes Pasolini – jedyną w 18 występach w reprezentacji. San Marino w 143 oficjalnych meczach, również towarzyskich, strzeliło zaledwie 22 bramki, tracąc aż 621.

We wspomnianych 143 meczach Sanmaryńczycy wygrali tylko raz. 28.04.2004 roku w towarzyskim spotkaniu pokonali Liechtenstein 1-0. Bramkę zdobył wielki i ikoniczny Andy Selva, który w 74 występach, ma ich na koncie aż osiem (rekordzista gier i goli) – to ponad 1/3 wszystkich trafień całej kadry. Oprócz tego zwycięstwa, jeszcze tylko cztery  razy San Marino uzyskało remis (z Liechtensteinem 2-2, z Estonią 0-0, Turcją 0-0 i Łotwą 1-1).

W eliminacjach do MŚ uczestniczyli 6 razy. Tu jednak sukces przyszedł dużo wczesnej niż w eliminacjach mistrzostw Europy. W pierwszym starcie eliminacji MŚ 94 San Marino urwało punkt Turkom, remisując 0-0 na własnym stadionie.

Polacy grali z San Marino tylko w meczach o punkty. Pierwszy raz 28.04.1993 roku w eliminacjach MŚ, pokonaliśmy amatorów po ciężkim boju w Łodzi 1-0, a bramkę ręka zdobył Jan Furtok. Później było już lepiej, łącznie wygraliśmy osiem razy (w tym 10-0, najwyższy wynik w naszej historii). Bilans bramkowy wynosi 33-1 dla Biało-Czerwonych. W młodszych reprezentacjach również wszystkie mecze zakończyły się naszym zwycięstwem.

Legendarny Massimo Bonini

Najlepszym zawodnikiem w historii San Marino uznaje się urodzonego w 1959 roku Massimo Boniniego. Przez siedem lat był podstawowym zawodnikiem Juventusu, rozgrywając w nim prawie 300 spotkań. Ze Starą Damą zdobył wszystko, co było do zdobycia, czyli mistrzostwo, Puchar Włoch, a w Europie Puchar Mistrzów, Puchar Zdobywców Pucharu, Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny.

Jest jedynym Sanmaryńczykiem, który wygrał te trofea. W kadrze San Marino rozegrał 19 meczów, a następnie w latach 1996-98 był jej trenerem. Karierę reprezentacyjną rozpoczął jednak w reprezentacji U-21, ale… włoskiej. Ponieważ odmówił przyjęcia obywatelstwa włoskiego i zrzeczenia się sanmaryńskiego, w reprezentacji zagrał po raz pierwszy dopiero w 1990 roku. To wtedy kadra San Marino zaczęła grać oficjalne mecze. Indywidualnie w 1983 roku otrzymał nagrodę od włoskiego magazynu Guerin Sportivo dla najlepszego młodego gracza sezonu 1982/83. W 2004 roku trafił „Złotą Listę” UEFA. Zawiera ona po jednym, najlepszym zawodniku 50-lecia UEFA z każdej federacji w niej zrzeszonej.

MARIUSZ ŚWIERCZYŃSKI

Zachęcamy do polubienia nas na FACEBOOKU, a także obserwacji na TWITTERZE , INSTAGRAMIE i YOUTUBE