Młodzieżówka na turniejach mistrzowskich: Hiszpania 1972

Czas czytania: 3 m.
2.3
(3)

Po sukcesie w 1961 roku polska młodzież znów wróciła do szarej rzeczywistości. Blisko wyjścia z grupy byliśmy w 1964 roku. Polska znalazła się w grupie z Anglią i Irlandią i po remisie z ekipą „Albionu” było jasne, że dalej przejdzie ten kto wyżej pokona drużynę Eire. Polacy grali jako pierwsi i zadowolili się skromnym 1:0, Anglicy zaaplikowali rywalom aż sześć goli i awansowali do półfinału. Zresztą angielska młodzież okazała się wówczas najlepsza w Europie. Rok później „Biało-czerwoni” nie stracili gola w fazie grupowej, ale też żadnego nie zdobyli, więc ponownie zakończyli udział na rozgrywkach grupowych.

Przełamanie złej passy nastąpiło dopiero w 1972 roku, choć trzeba przyznać, że droga do sukcesu wiodła wyjątkowo krętą drogą. Już w pierwszej fazie eliminacyjnej Polacy z trudem uporali się z mało znaczącą Finlandią. „Biało-czerwoni” zremisowali oba spotkania, a o awansie zadecydowała większa liczba strzelonych bramek w meczu wyjazdowym. W kolejnej fazie zaczęło się od porażki z NRD 0:2, lecz zwycięstwo w takich samych rozmiarach w meczu rewanżowym i lepiej wykonywane rzuty karne zadecydowały o awansie Polaków do rundy finałowej.

W fazie grupowej Polacy okazali się najlepsi pokonując w ostatecznym rozrachunku Holendrów, Francuzów i Norwegów. W półfinale „Biało-czerwonych” czekało wyjątkowo trudne zadanie, na przeszkodzie stanęli obrońcy tytułu – Anglicy. Skromne zwycięstwo Synów Albionu 1:0 zapewniło im awans do finału, w którym okazali się lepsi od RFN i po raz drugi z rzędu zostali najlepszą młodzieżową ekipą w Europie. W meczu o III miejsce Polacy zremisowali z Hiszpanią 0:0, ale w rzutach karnych zwyciężyli w stosunku 6:5 i ostatecznie sięgnęli po brązowy medal.

Q POLSKA – FINLANDIA 1:1, 2:2
Q POLSKA – NRD 2:0, 0:2

13.05.1972 POLSKA – FRANCJA 2:1
15.05.1972 POLSKA – HOLANDIA 0:0
17.05.1972 POLSKA – NORWEGIA 4:0
20.05.1972 ANGLIA – POLSKA 1:0
22.05.1972 POLSKA – HISZPANIA 0:0 k6:5

Trener Marian Szczechowicz, podobnie jak wcześniej Stiasny, oparł swoją kadrę na piłkarzach z południowej Polski. Tym razem nie było żadnego przedstawiciela Warszawy, a powołania najdalej na północ dotarły do Lublina i Kraśnika. Czyżby zdolnych juniorów trenowano tylko na południe od Warszawy?

Na turnieju w Hiszpanii szczególnie pokazał się Władysław Żmuda. Między innymi dzięki dobrej postawie na młodzieżowych mistrzostwach Europy został on dostrzeżony przez Kazimierza Górskiego, który dwa lata później włączy go do kadry na mistrzostwa świata. Piłkarz, który w swojej karierze występował w takich klubach jak Motor Lublin, Gwardia Warszawa, Śląsk Wrocław, Widzew Łódź, Hellas Werona czy Cosmos Nowy Jork zaliczy 91 gier w drużynie narodowej i zostanie rekordzistą pod względem występów na mistrzostwach świata. Bez wątpienia był on największym odkryciem młodzieżówki trenera Szczechowicza.

Dużą karierę zrobiło też kilku innych piłkarzy. Zdzisław Kapka stał się legendą Wisły Kraków (331 meczów i 93 gole). Popularny „Kapa” albo jak kto woli „Bełkot” zaliczył też 14 występów w drużynie narodowej i zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w 1974 roku. Piłkarz ma też w swoim dorobku mistrzostwo Polski. Jego tajemnicza ksywa „Bełkot” wzięła się stąd, że piłkarze Wisły, którzy uwielbiali balować, często drwili sobie z Kapki, prosząc go o wymówienie nazwy klubu Panathinaikos po kilku głębszych. Piłkarze Wisły byli tak rozbawieni próbami piłkarza, że po chwili niemal cała ekipa w nagłym ataku śmiechu znajdowała się na podłodze. Cenionym ligowcem i reprezentantem kraju został też Tadeusz Pawłowski, który przez długie lata strzelał bramki dla Śląska Wrocław. Możliwe, że byłby on legendą, gdyby nie fakt, że nie wykorzystał rzutu karnego w decydującym o mistrzostwie kraju momencie. Dużą karierę zrobił też Edward Lorens, choć on otarł się o reprezentacje nie jako piłkarz, a jako trener, który w latach 90-tych był asystentem Janusza Wójcika.

Solidnymi ligowcami byli też Ryszard Per, który w barwach Stali Mielec rozegrał niecałe 160 spotkań. Jerzy PłonkaAndrzej Garlej przez pewien czas będą występować w Wiśle Kraków, a Janusz Sroka w 1980 roku zdobędzie mistrzostwo Polski z Szombierkami Bytom. Podsumowując, ta kadra dała drużynie narodowej tylko trzech reprezentantów, znalazło się też kilku późniejszych ligowców, dla pozostałych ten turniej był największym sukcesem w karierze.

GRZEGORZ IGNATOWSKI

Zobacz także: Portugalia 1961

 

Jak bardzo podobał Ci się ten artykuł?

Średnia ocena 2.3 / 5. Licznik głosów 3

Nikt jeszcze nie ocenił tego artykułu. Bądź pierwszy!

Cieszymy się, że tekst Ci się spodobał

Sprawdź nasze social media - znajdziesz tam codzienną dawkę ciekawostek.

Przykro nam, że ten tekst Ci się nie spodobał

Chcemy, aby nasze teksty były możliwie najlepsze.

Napisz, co moglibyśmy poprawić.

spot_img
Poprzedni artykuł
Następny artykuł
Redakcja
Redakcja
Jesteśmy niczym Corinthians — przesiąknięci romantycznym futbolem, który narodził się z czystej pasji i chęci rywalizacji, nie zysku. Kochamy piłkę nożną. To ona wypełnia nasze nozdrza, płuca i wszystkie komórki naszego ciała. To ona definiuje nas takimi, jakimi jesteśmy. Futbol nie jest naszym sposobem na życie. Jest jego częścią. Jeżeli myślisz podobnie, to już znaleźliśmy wspólny język. Istniejemy od 2014 roku.

Więcej tego autora

Najnowsze

Europejski triumf siatkarskiej Resovii – wizyta na finale Pucharu CEV

19 marca 2024 roku Retro Futbol było obecne na wyjątkowym wydarzeniu. Siatkarze Asseco Resovii podejmowali w hali na Podpromiu niemiecki SVG Luneburg w rewanżowym...

Jerzy Dudek – bohater stambulskiej nocy

Historia kariery jednego z najlepszych polskich bramkarzy ostatnich dziesięcioleci

Magazyn RetroFutbol #1 – Historia Mistrzostw Europy – Zapowiedź

Wybitni piłkarze, emocjonujące mecze, niezapomniane bramki, kolorowe miasta, monumentalne stadiony i radość kibiców na trybunach. Mistrzostwa Europy tworzą jedne z najlepszych piłkarskich historii. Postanowiliśmy...