Czy Nagroda Nobla ma jakieś związki z piłką nożną? A i owszem! Trzech noblistów w przeszłości miało całkiem silne powiązanie z najpopularniejszą dyscypliną na świecie. Wśród nich są słynny chemik, południowoamerykański fizjolog oraz autor „Dżumy”. Co więcej, związek z Nagrodą Nobla ma także… Roberto Baggio.
Niels Bohr
Akademisk BK zdobył dziewięciokrotnie mistrzostwo Danii. Mimo sukcesów najbardziej znanych piłkarzem ekipy z Kopenhagi jest Niels Bohr, czyli zawodnik, który nigdy nie zagrał w pierwszej drużynie. Przyszły naukowiec miłość do piłki nożnej zawdzięcza ojcowi Christianoiw, lekarzowi, który w Tagensvej stworzył boiska do gry w futbol. Duńczyk występował w tym drużynie jedynie w 1905 roku. Bohr nie zrobił kariery na zielonej murawie. Dlaczego? Już wówczas Duńczyk dużo myślał o byciu naukowcem. Po spotkaniu z niemiecką Mittweidą według jednej z relacji powiedział, że jego myśli bardziej skupiały się na matematycznym problemie niż spotkanie, w którym grał.
Większą karierę na boisku zrobił za to młodszy brat Nielsa Bohra, Harald. W 1908 roku w Londynie wraz z reprezentacją wywalczył srebrny medal letnich igrzysk olimpijskich. Harald Bohr grał w piłkę do 1910 roku. Obaj bracia byli naukowcami. Harald Bohr zajmował się matematyką mi.in jako wykładowca akademicki.
Niels Bohr otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1922 roku „za jego zasługi w badaniach nad strukturą atomu oraz emitowanego przez niego promieniowania”. Pierwiastek o liczbie atomowej 107 został nazwany bohr w związku w wybitnymi osiągnięciami duńskiego naukowca.
Bernardo Houssay
W 1905 roku na trzecim poziomie rozgrywkowym (Primera B Metropolitana) pierwszy oficjalny mecz w historii rozegrała ekipa River Plate. Rywalem słynnej drużyny byli piłkarze Facultad de Medicina, czyli drużyna miejscowego medycznego wydziału uczelni. Spotkanie rozegrano na Darsena Sud, czyli pierwszym stadionie River Plate. W meczu w barwach Facultad de Medicina wystąpił Bernardo Houssay. Był to student medycyny. 18-letni potomek francuskich emigrantów zagrał jako napastnik. Do tego przyszły noblista był wówczas sędzią liniowym. Wówczas piłkarze pomagali także głównemu arbitrowi. W spotkaniu 3:2 wygrała drużyna Facultad de Medicina. Houssay nie strzelił gola w historycznym meczu, ale chwalono go za szybkość.
Mimo to student medycyny nie kontynuował kariery piłkarskiej. W 1947 roku Bernardo Houssay otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny. Ex-piłkarz Facultad de Medicina zdobył zdobycz „za odkrycie roli odgrywanej przez hormon przedniego płata przysadki w metabolizmie węglowodanów”.
Piłka nożna to wspaniały sport. Teraz nie widziałem meczu od wielu lat, Ale kiedyś grałem Dla mojego zespołu uniwersyteckiego
Bernardo Houssay
Albert Camus
„Dżuma” to najbardziej znane dzieło francuskiego pisarza Alberta Camus. W tej powieści jednym z bohaterów jest Gonzales, piłkarz. Francuz był osobą, która uwielbiała futbol.
Camus swoją przygodę z futbolem zaczął na uniwersytecie w Algierze. Przyszłego pisarza uważanego za dobrego „grajka” w bramce i w polu. Francuz grał w ekipie Racing Universitaire d’Alger w latach 1928-1930. Camus urodził się w 1913 roku w Mondovi, czyli ówczesnej Algierii Francuskiej. Dlatego też jako junior występował w ekipie z podległej wówczas Francuzom Algierii.
Nieźle zapowiadająca się karierę przerwała „choroba artystów romantyzmu”. Znany przedstawiciel egzystencjalizmu zachorował na gruźlicę. Jeszcze w I połowie XX wieku była to dość poważna choroba. Młodzian zaczął pluć krwią. O karierze piłkarskiej można już było zapomnieć.
Nie przeszkodziło to pisarzowi w miłości do piłki nożnej. Jako dwudziestolatek oglądał lokalne mecze algierskich drużyn. Camus pozostawał kibicem swojego byłego klubu Racingu Universitaire d’Alger. Słynny autor przez lata chodził na różne spotkania piłkarskie.
Albert Camus w 1957 roku zdobył Nagrodę Nobla z dziedziny literatury za „ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia”.
Wszystko, co wiem na pewno o moralności i powinnościach człowieka‚ zawdzięczam futbolowi
Albert Camus
Roberto Baggio
Co wspólnego ma Roberto Baggio i Nagroda Nobla? Wydawałoby się, że nic. Tak jednak nie jest. W 2010 roku podczas Światowego Szczytu Laureatów Pokojowej Nagrody Nobla włoski gracz otrzymał specjalną nagrodę. Została ona wręczona za wsparcie pomocnika mi.in. za zbieranie funduszy na trzęsienie ziemi, które miało miejsce na Haiti, wspieranie walki z ptasią grypą czy działania na rzecz organizacji charytatywnej. Innymi laureatami Nagrody Szczytu Pokoju są takie osoby jak: Bono, Sharon Stone czy włoska drużyna piłkarska piosenkarzy.
