Bilans eliminacji i finałów mistrzostw Europy U-19

Tydzień temu przedstawiliśmy Wam bilans i rys historyczny finałów mistrzostw Europy U-19. Dziś ponownie wracamy do tych rozgrywek, tym razem skupiając się nie tylko na turniejach finałowych, ale również na eliminacjach do nich. Obok zestawienia statystycznego prezentujemy również informację o pierwszym starcie polskiej drużyny w tym formacie.

Pomimo że nasz artykuł traktuje na temat mistrzostw Europy, pierwszy turniej z udziałem Polaków był określany mianem Mistrzostw Świata U-19. Taką nomenklaturą posługiwał się między innymi Przegląd Sportowy, pomimo że rozgrywki w 1955 roku po raz pierwszy były rozgrywane pod egidą UEFA. Zarówno turniej z 1955 roku, jak i następujące po nim mistrzostwa w 1956 roku, były nietypowe. Są to jedyne turnieje U-19, które nie wyłoniły zwycięzcy. Na rozgrywki w 1955 roku składały się mecze w ramach pięciu czterodrużynowych grup, a rok później obsadę ograniczono do czterech grup. Dopiero w 1957 roku wyłoniono tryumfatora dla organizowanych zawodów.

Bardzo ciekawy z dzisiejszej perspektywy był wybór zawodników reprezentacyjnych. Jak podaje PS z 31 marca 1955 roku:

„Delegaci Polski na kongresie FIFA w Wiedniu, obok radosnej nowiny, że nasi juniorzy będą mogli uczestniczyć w turnieju, przywieźli do kraju także wiadomość wręcz zaskakującą: we Włoszech grać mogą juniorzy, których górna granica wieku nie wychodzi ponad 01.09.1936”.

W polskim obozie nastąpiła konsternacja, okazało się bowiem, że spośród 35 juniorów przygotowujących się do gry, tylko 15 spełnia ten warunek (u nas granice były ustalane pełnymi latami z uwagi na system wiosna – jesień). Postanowiono więc na szybko wybrać najlepszych graczy ze Śląska, jako najlepszego w owym czasie okręgu i po treningach i grach kontrolnych ustalono skład kadry. Trenerzy Zygmunt Jesionka i Kazimierz Górski nie mieli łatwego zadania. Nie dość, że rozpadła im się przygotowywana wcześniej drużyna, to na dodatek pogoda znacznie utrudniała przygotowania na obozie Stalinogradzie (Katowicach). Niekorzystne warunki atmosferyczne nie pozwalały na rozegranie sparingów i przeprowadzenia odpowiedniej ilości treningów.

31 marca z Warszawy do Włoch wyleciała kadra w następującym składzie (pogrubieniem wyróżniono zawodników grających w pierwszym meczu. Przynależność klubowa według nazw z tamtego okresu. W nawiasie wskazano kolejno mecze i bramki w omawianych mistrzostwach, a w niektórych przypadkach dodatkowo mecze i bramki w pierwszej reprezentacji):

Stanisław Kalisz (3/0) – Gwardia Kraków,

Helmut Mainka (1/0) – Górnik Bytom,

Henryk Gerlich (3/0) – Sparta Gliwice,

Marian Kolasa (3/0) – Włókniarz Pabianice,

Władysław Żakowski (3/0) – Górnik Wałbrzych,

Andrzej Dzierza (0/0) – Stal Stalinogród,

Andrzej Wieczorek (0/0) – Ruch Chorzów,

Andrzej Komoder (3/0) – Stal Sosnowiec,

Edward Widera (3/0) – AKS Chorzów,

Edward Dzierza (0/0) – Stal Stalinogród,

Zygmunt Gadecki (3/1 – 5/1A) – Kolejarz Gdańsk,

Wiesław Wierciński (2/0) – AZS Kraków,

Joachim Gacka (0/0) – Polonia Bytom,

Jan Liberda (3/2 – 35/8A) – Polonia Bytom,

Helmut Nowak (3/0 – 2/0A) – Górnik Bytom,

Edward Herman (0/0) – Dąb Stalinogród,

Tadeusz Trojański (0/0) – AZS Kraków,

Jerzy Apolewicz (1/0) – Start Gdańsk,

Jan Schmidt (3/0 – 1/1A) – Start Chorzów.

Inauguracyjne spotkanie z Irlandią miało miejsce 7 kwietnia 1955 roku w Pizie. Dominacja Polaków przełożyła się na bramkę w 54 minucie. Niestety zbytnie rozprężenie w szeregach naszej drużyny pod koniec meczu, sprokurowało utratę bramki. W 77 minucie Chapman wyrównał wynik, a rezultat 1:1 utrzymał się do końca spotkania (mecze toczyły się w systemie 2 × 40 minut). Niestety kolejne dwa spotkania były dużo słabsze w wykonaniu polskiej ekipy. Najpierw przegraliśmy 1:3 z Hiszpanią, by następnie zostać rozgromionym przez Bułgarię 1:6. Obie bramki dla Polaków strzelił Jan Liberda.

Co ciekawe, polscy trenerzy unikali roszad kadrowych w składach meczowych. Z Hiszpanią zagraliśmy identycznym składem, jak w meczu inauguracyjnym, a w meczu z Bułgarami dokonano jednej zmiany w wyjściowym skaldzie za Wiercińskiego, wszedł Apolewicz. Drugiej zmiany, w bramce, dokonano już w trakcie spotkania. Za Stanisława Kalisza wszedł Helmut Mainka.

Tabela wszechczasów

1. Niemcy bilans łącznie z Republiką Federalną Niemiec do 1992 i następnie Zjednoczonych Niemiec

2. Czechosłowacja bilans do 1992, w kolejnych mistrzostwach osobno bilans Czech i Słowacji

3. ZSRR bilans do 1992, w kolejnych mistrzostwach osobno bilans powstałych w wyniku rozpadu ZSRR federacji (w tym Rosji)

4. Jugosławia bilans do lata 1992, w kolejnych latach bilans osobny dla poszczególnych federacji

5. Serbia bilans od 1994 roku – w latach jako 1994-2004 Federalna Republika Jugosławii, następnie do 2006 roku jako Serbia i Czarnogóra i od 2007 jako Serbia

6. Protektorat Saary – po referendum w 1956 roku, od 1957 kraj związkowy w Republice Federalnej Niemiec.

7. Argentyna dwukrotnie zaproszona w 1953 i 1954

8. W 1962 roku w celu uzupełnienia liczby zespołów do liczby podzielnej przez 4 (tyle drużyn w każdej grupie) do turnieju dopuszczono reprezentacje U’19 miasta Braszow (gospodarza imprezy)

MARIUSZ ŚWIERCZYŃSKI

Zachęcamy do polubienia nas na FACEBOOKU, a także obserwacji na TWITTERZE i INSTAGRAMIE.