Telmo Zarra – czyli Telmito Strachliwy

Czas czytania: 5 m.
5
(4)

W większości klubów znajdziemy kogoś, kto nosi miano klubowej legendy. Kogoś takiego znajdziemy w historii wielkich klubów, jak i tych mniejszych. Chociaż wybitnych zawodników świat widział wielu, to niewielu może pochwalić się tyloma osiągnięciami co gwiazda hiszpańskiej piłki z kraju Basków. 

Telmo Zarra – biogram

  • Pełne imię i nazwisko: Telmo Zarraonandía Montoya
  • Data i miejsce urodzenia: 20 stycznia 1921 (Erandio, Hiszpania)
  • Data i miejsce śmierci: 23 lutego 2006 (Bilbao, Hiszpania)
  • Pozycja: Napastnik
  • Wzrost: 1,80 m

Kariera klubowa

  • SD Erandio Club – 1939-1940 (20/12)
  • Athletic Bilbao – 1940-1955 (277/251)
  • SD Indauxtu (14/3)
  • Barakaldo CF (12/2)

Kariera reprezentacyjna

  • Hiszpania (20/20)

Dzieciństwo i początki piłkarskiej przygody

Telmo urodził się 20 stycznia 1921 r. w Erandio. Wychowywał się w bardzo licznej rodzinie, był siódmym z dziesięciorga dzieci, a aż siedmiu z nich było chłopcami. Zaczął interesować się piłką już od małego i chciał iść w ślady swoich dwóch starszych braci, którzy w tamtym okresie grywali już w klubach. Niestety tego pomysłu nie pochwalał jego ojciec, który twierdził, że wystarczy mu już dwóch piłkarzy w rodzinie i nie potrzebuje kolejnego. Zarra jednak nie zaprzestał swojej pasji i zaczął reprezentować takie kluby jakie jak Asúa i Pitaberetxe. Właśnie w tamtym okresie dostał przydomek Telmito el miedoso-Telmito strachliwy, bo, według otoczenia, nie posiadał cech typowego napastnika, takich jak odwaga, chęć podejmowania ryzyka i pewność siebie.

Siempre he sido muy vergonzoso y cohibido, hasta jugando lo era. En Asúa me llamaban Telmito el miedoso. 

„Zawsze byłem bardzo nieśmiały i niepewny siebie, nawet kiedy grałem. W Asúa nazywali mnie Telmito strachliwy”

 ~Telmo Zarra

Swój pierwszy profesjonalny kontrakt podpisał z klubem Erandio Club z Segunda División. Dołączył do nich w sezonie 1937/38. Później piłkarz został powołany przez reprezentacje Biskajów na towarzyski mecz z Guipúzcoa, gdzie strzelił 7 z 9 goli w tamtym spotkaniu.

Źródło: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Telmo_Zarra#/media/File:Zarra_Atotxa_1944_Fototeka.png

Największa miłość – Atletic Bilbao

Po Erandio Club, piłkarz trafił bezpośrednio do Atletic Bilbao. Rojiblancos poszukiwali wtedy graczy, aby odbudować drużynę, zniszczoną przez panującą wojnę. Zadebiutował w meczu ligowym z Valencia 29 września 1940 roku. Debiut mógł zaliczyć do udanych, albowiem strzelił dwa gole, a po raz pierwszy trafił do siatki już w 17 minucie spotkania. Mecz ostatecznie zakończył się remisem 2-2 i był początkiem piękniej historii Telmo w drużynie Los Leones. Podczas sezonu 1941/42 Zarra musiał chwilowo opuścić szeregi Bilbao, aby odbyć służbę wojskową. Przez pewien czas grał dla Ceuty, rozegrał tam kilka meczów i powrócił do Atletic.

Jego powrotu nie można było nazwać udanym. Baskowie zmierzyli się z Barceloną w finałowym meczu Copa del Generalísimo (dzisiejsze Copa del Rey). Spotkanie nie zostało rozstrzygnięte w podstawowym czasie gry, więc według zasad, drużyny musiały przystąpić do dogrywki. Zarra zmarnował idealną okazję na strzelenie bramki, a jak mówi stare porzekadło — niewykorzystane sytuacje się mszczą. I tak stało się też tym razem. Barcelona strzeliła zwycięskiego gola i tym samym wygrała turniej.

Niedługo po bolesnej porażce z katalońskim klubem, w sezonie 1942/43, Atletic zdobył mistrzostwo Hiszpanii i Copa del Generalísimo pokonując Real Madryt w finale, gdzie strzelił jedynego, zwycięskiego gola.

W sezonie 1943/44 nabawił się pierwszej poważniejszej kontuzji, mianowicie złamał obojczyk w meczu z Barceloną, co wykluczyło go z gry na pewien czas. Po powrocie świętował kolejny tytuł pucharowy w meczu przeciwko Valencii, gdzie strzelił gola w 29 minucie. Wybitne osiągnięcia indywidualne poparte były zdobytymi nagrodami dla najlepszego strzelca. Pierwsza nagrodę Pichichi odebrał w sezonie 1944/45 zdobywając 20 goli w 26 meczach. Tę samą nagrodę otrzyma jeszcze pięciokrotnie w swojej karierze.

W sezonie 1950/51 Zarra osiągnął jeden ze swoich największych rekordów — strzelił 38 bramek w 30 meczach ligowych. Ten wynik dał mu miano najlepszego strzelca ligi hiszpańskiej jeszcze na wiele długich lat po zakończeniu kariery. W sezonie 1951/52 nabawił się najpoważniejszej kontuzji w karierze, po której musiał przejść operacje, co wykluczyło go z gry na resztę sezonu, ale nie przeszkodziło mu to, aby po powrocie, w sezonie 1952/53 zostać, po raz kolejny raz i ostatni, królem strzelców z 25 bramkami w 29 meczach ligowych.

W sezonie 1953-54 Zarra zaczął tracić swoją świetną formę, co wiązało się z wylewającą się na piłkarza falą krytyki. Przyszłość napastnika stanęła pod znakiem zapytania, zwłaszcza po tym, jak obiecujący młody piłkarz, Eneko Arieta, powoli zajmował jego miejsce w wyjściowej jedenastce Rojiblancos. W ciągu dwóch ostatnich sezonów spędzonych w Athleticu baskijczyk wystąpił tylko w 11 meczach i strzelił zaledwie 5 bramek. W rezultacie, pod koniec sezonu 1954-55 Zarra postanowił zakończyć karierę w Primera División.

Życie po Bilbao

Po pięknej i długiej przygodzie w Atletic Bilbao spędził dwa sezony w drugiej lidze hiszpańskiej. Występował dla takich klubów jak SD Indautxu i Baracaldo gdzie ostatecznie zakończył swoją przygodę z profesjonalną piłką nożną w roku 1957, mając 36 lat. Pomimo tego nadal grał w piłkę w drużynie weteranów Vizcaya, a pieniądze zebrane podczas tych meczów trafiały na cele charytatywne.

Reprezentacja

Jeśli chodzi o grę dla swojego kraju, błyszczał tak samo jak na ligowych boiskach. Zadebiutował 11 marca 1945 roku w meczu z Portugalią zremisowanym 2:2. W swoim CV ma też występy na mistrzostwach świata w Brazylii gdzie rozegrał 6 spotkań i strzelił 4 bramki. Swoje najważniejsze trafienie zaliczył w meczu z Anglią w Rio de Janeiro gdzie dzięki tej bramce Hiszpania wygrała 1-0 i trafiła do półfinału rozgrywek, co aż do roku 2010 było największym osiągnięciem Hiszpanii na mistrzostwa świata. Bramka strzeloną anglikom znana jest jako „Bramka Zarry”. Dla reprezentacji strzelił w sumie 20 goli, a jednym z lepszych występów reprezentacyjnych był mecz ze Szwajcarią zakończony wynikiem 6-3, gdzie sam Zarra strzelił 4 gole.

Nagroda imienia Zarry

Trofeo Zarra, czyli nagroda na cześć Telmo Zarry, przyznawana jest piłkarzowi mającemu obywatelstwo hiszpańskie z największą liczbą goli w danym sezonie rozgrywek La Liga. Przyznawana jest corocznie przez hiszpański dziennik sportowy „Marca”

Gracze, którzy zdobyli nagrodę Zarra:

David Villa2006, 2007, 2009, 2010
Daniel Güiza2008
Álvaro Negredo2011, 2013
Fernando Llorente2012
Roberto Soldado2012
Diego Costa2014
Aritz Aduriz2015,2016
Iago Aspas2017,2018,2019,2022
Gerard Moreno2020,2021
Raúl de Tomás2022

Ostatnie lata i śmierć

Po zakończeniu przygody z piłką Zarra otworzył sklep sportowy w Bilbao i restauracje, którą prowadził z rodziną do końca życia. Telmo po wielu latach również doczekał się hołdu dla swojej osoby na San Mamés 17 sierpnia 1997 roku. Piłkarz umarł 23 lutego 2006 roku w Bilbao w wieku 85 lat na zawał serca.

Statystyki

Trofea klubowe i indywidualne:

  • Mistrzostwo Hiszpanii: 1943
  • Copa del Rey (4x): 1943, 1944, 1945, 1950
  • Król strzelców (6x): 1945, 1946, 1947, 1950, 1951, 1953

Bramki:

  • SD Erandio Club: 12 (wyst. 20)
  • Athletic Bilbao: 251 (wyst. 277)
  • SD Indauxtu: 3 (wyst. 14)
  • Barakaldo CF: 2 (wyst. 12)
  • Reprezentacja: 20 (wyst. 20)

Rekordy:

  • Piłkarz z największa ilością strzelonych bramek w Copa del Rey – 81
  • Piłkarz z największą strzelonych ilością bramek w La Liga – 251
  • Najlepszy strzelec Atletic Bilbao – 335 goli
  • Hiszpański piłkarz z największą liczbą strzelonych hat-tricków w La Liga – 23
  • Największa liczna strzelonych goli w finale pucharu króla – 4

Zawodnik uznawany za najlepszego napastnika w historii Athleticu i jednocześnie długoletni rekordzista pod względem zwycięstw w klasyfikacji króla strzelców ligi hiszpańskiej. Chociaż jego rekordy w La Liga już dawno zostały pobite, Zarraonandía na zawsze pozostanie zapisany na kartach historii hiszpańskiej piłki jako jednostka wybitna i legendarna.

Jak bardzo podobał Ci się ten artykuł?

Średnia ocena 5 / 5. Licznik głosów 4

Nikt jeszcze nie ocenił tego artykułu. Bądź pierwszy!

Cieszymy się, że tekst Ci się spodobał

Sprawdź nasze social media - znajdziesz tam codzienną dawkę ciekawostek.

Przykro nam, że ten tekst Ci się nie spodobał

Chcemy, aby nasze teksty były możliwie najlepsze.

Napisz, co moglibyśmy poprawić.

Więcej tego autora

Najnowsze

Nadzieja FC Futbol, ludzie, polityka – recenzja

Książka „Nadzieja FC Futbol, ludzie, polityka” to zapis z kilkunastomiesięcznej podróży Anity Werner i Michała Kołodziejczyka do Tanzanii, Turcji, Rwandy i Brazylii. Futbol jest...

Remanent 5. Pole karne z bliska.

Jerzy Chromik powraca z piątą częścią Remanentu, w którym przenosi czytelników na stadiony z lat 80. i 90. Wówczas autor obserwował zmagania drużyn eksportowych,...

Jakie witaminy i minerały są ważne dla biegaczy?

Bieganie to nie tylko pasjonująca forma aktywności, ale także sposób na zadbanie o zdrowie i kondycję. Odpowiednia dieta, bogata w witaminy i minerały, może...