Gary Neville – piłkarz, ekspert… trener

Gary Neville to piłkarz, który zasłynął ze swojej nieograniczonej miłości do Manchesteru United. Ulubieniec trybun zajmuje 5 miejsce pod względem liczby występów w barwach klubu z Old Trafford. Anglik zakończył karierę piłkarską w 2011 roku, ale wciąż jest na ustach kibiców piłki nożnej, za sprawą swojej kariery w roli eksperta Sky Sports. Oto jego historia.

Młodość

Gary Neville urodził się 18 lutego 1975 roku w miejscowości Bury. Od samego początku popisywał się wysokimi umiejętnościami w grze w obronie tak samo, jak jego młodszy o dwa lata brat Phil. W wieku szesnastu lat dołączył do akademii piłkarskiej Czerwonych Diabłów i szybko zaskarbił sobie uwagę Sir Alexa Fergusona.

Będąc kapitanem młodzieżowej drużyny United, zdobył Fa Youth Cup w 1991 roku. Szybko wspinał się w hierarchii klubowej i już następnego lata zadebiutował w pierwszej drużynie Manchesteru United, kiedy ta mierzyła się z Torpedo Moskwa w Pucharze UEFA. Młody obrońca należał do młodzieżowej rewolucji, która w latach 90. odmieniła oblicze klubu z Old Trafford. Wraz z Garym Nevillem do tej rewolucji należeli do niej tacy piłkarze jak Ryan Giggs, Paul Scholes, czy David Beckham.

Dwie wieże – bracia Neville w United

Kariera Gary’ego Nevilla zaczęła się rozwijać wraz z rozpoczęciem 1994 roku. Wtedy to zadebiutował w reprezentacji Anglii, występując w czterech spotkaniach na Euro 1994, dochodząc aż do półfinału. Dołączył także do pierwszej jedenastki United w wyniku kontuzji Paula Parkera. Także w tym samym sezonie do pierwszej drużyny został powołany jego brat Phil, który w przeciwieństwie do Gary’ego, grał na lewej obronie. Obrona złożona z braci Neville już od samego początku pomogła Manchesterowi w zdobywaniu trofeów, takich jak mistrzostwo Premier League i FA Cup w sezonie 1995/96.

Manchester United w 1997 roku ponownie wygrał ligę, a Gary Neville w końcu doczekał się pierwszej bramki w swojej karierze w zremisowanym 3 do 3 meczu przeciwko Middlesbrough. Łącznie w swojej karierze tylko siedem razy trafi do siatki.

Następny sezon Czerwone Diabły zakończyły w cieniu Arsenalu, który wygrał ligę i FA Cup, ale w sezonie 1998/99 to United ponownie zostało najlepszą drużyną Anglii. W lidze wyprzedzili Arsenal o jeden punkt, a w finale FA Cup odnieśli zwycięstwo nad Newcastle. Po pokonaniu Bayernu Monachium w dramatycznym finale Pucharu Ligi Mistrzów, Gary Neville nie tylko świętował zdobycie potrójnej korony, ale także najlepszy sezon w karierze, gdyż zagrał w aż 54 meczach we wszystkich rozgrywkach.

Stabilna pozycja wśród gwiazd

W kolejnych sezonach Gary Neville był nieodłączną postacią swojego zespołu, do którego przychodziły kolejne gwiazdy w postaci Cristiano Ronaldo, Wayna Rooneya, Rio Ferdinanda czy Edwina van der Sara. Obrońca z czasem wyrósł na lidera swojej szatni i w listopadzie 2005 roku otrzymał opaskę kapitana, kiedy z zespołu odszedł dotychczasowy kapitan Roy Keane.

Niestety w marcu 2007 roku Neville doznał kontuzji w meczu z Bolton Wanderers. Kontuzja sprawiła, że zakończył swoją przygodę z reprezentacyjną i zabrakło go w finale Ligi Mistrzów, gdzie Manchester pokonał Chelsea w rzutach. Okres ponad rocznej rekonwalescencji poświęcił życiu prywatnemu, poślubiając swoją dotychczasową partnerkę Emmę Hadfield. Powrócił do gry w sezonie 2008/2009 ale problemy ze zdrowiem sprawiły, że nie zawsze się pojawiał w wyjściowej jedenastce United.

Schyłek kariery

Mimo wszystko, w ostatnich latach, rozgrywał ponad 20 spotkań rocznie i wciąż był cennym piłkarzem dla swojego ukochanego klubu, któremu pomagał w zdobywaniu kolejnych trofeów. Wciąż był gotów do powrotu do reprezentacji, co sam przyznał w wywiadzie dla The Times przed mistrzostwami świata w RPA.

„Nie oszukujmy się, mam już 35 lat na karku i od ponad roku nie grałem w kadrze. Skupiam się na występach w klubie, jednak jeśli Fabio Capello znajdzie dla mnie miejsce w składzie reprezentacji Anglii, to na pewno mu nie odmówię”.

Jego nieustępliwość w pomaganiu reprezentacji i klubowi nie mogła trwać wiecznie. Już nie udało mu się wrócić do takiej formy, by ponownie zostać powołanym do reprezentacji, a kariera klubowa także kroczyła ku końcowi. Gary Neville przez całą sportową karierę był związany z Manchesterem United i nie wyobrażał sobie kończenia kariery w innym klubie.  Ostatecznie 2 lutego 2011 roku, niedługo przed swoimi 36 urodzinami, postanowił zawiesić buty na kołku.

Spędził łącznie 20 sezonów z pierwszą drużyną United i zapisał się w historii piłki nożnej do wąskiego grona sportowców takich jak m i.n Paolo Maldini czy Francesco Totti, którzy całą swoją karierę spędzili tylko i wyłącznie w jednym klubie.

Cechy gry

Gary Neville pomimo niewysokiego wzrostu (1.80 m), był świetnym obrońcą, rozgrywającym i piłkarzem asekurującym luki w obronie, kiedy pozostali koledzy z drużyny ruszali do ofensywy. Sam też uczestniczył w wielu rajdach, ale brakowało mu umiejętności technicznych i ofensywnych, co nie było wielką przeszkodą przy innych talentach.

Jego styl gry był bardzo prosty, gdyż nie wychodził ze swojej roli prawego obrońcy:

„Eric Harrison, trener zespołu młodzieżowego, w którym grałem miał na mnie, nieświadomy wtedy, wpływ poprzez to, jak kazał nam oglądać mecze. Jako juniorzy Manchesteru United oglądaliśmy każdy mecz seniorów na Old Trafford. I on nalegał, powtarzał nam, byśmy nie patrzyli na piłkę i to gdzie ona leci, tylko oglądali mecz przez pryzmat naszej pozycji. Więc jeśli ktoś był bocznym obrońcą, to przez całe spotkanie śledził grę Denisa Irwina i Paula Parkera. Nawet jeśli piłka była na lewym skrzydle, to ja patrzyłem na to, jak ustawiał się prawy obrońca. Co robił, jaką część boiska asekurował, w którym momencie podłączał się do ataku.”

Przez większość swojej kariery klubowej i reprezentacyjnej (378 spotkań) współpracował z Davidem Beckhamem grającym na prawej pomocy. Ich porozumiewanie się na boisku było niemal perfekcyjne. Często w trakcie kreowania akcji ofensywnych, Neville wybiegał na skrzydło, by odciągnąć obrońców rywali. Wtedy Beckham, słynący z precyzyjnych dośrodkowań, otrzymywał więcej wolnego pola do zagrania bezpośredniej piłki w pole karne rywala. Jednocześnie, w trakcie takich wypadów Nevilla, Beckham asekurował jego pozycję w obronie, na wypadek kontrataku rywali. Ten prosty podział ról sprawdzał się przez wiele lat, a piłkarze zaprzyjaźnili się ze sobą, także w życiu prywatnym.

Reprezentacja

Gary Neville wystąpił w 85 meczach reprezentacji Anglii, najwięcej w historii spośród wszystkichprawych obrońców. Zadebiutował pod wodzą trenera Terry’ego Venablesa przeciwko Japonii w czerwcu 1995 roku. Dwukrotnie brał udział w mistrzostwach świata (1998, 2006, Mundial w 2002 pominął z powodu kontuzji) i trzykrotnie na Euro (1996, 2000, 2004). Nigdy nie zdobył żadnej bramki. Razem ze swoim bratem Philem Nevillem są rekordzistami wszechczasów w ilości występów braci dla tej samej reprezentacji: 142 spotkania

Wpływ na United

Gary Neville ośmiokrotnie wygrywał Premier League i pięciokrotnie był wybierany do drużyny roku Premier League. Trzykrotnie wygrywał FA Cup, EFL Cup i Tarczę wspólnoty, a także dwukrotnie sięgnął po Puchar Ligi Mistrzów: w 1999 i 2008 roku.

Pełną listę statystyk związanych z Gary Nevillem w Manchesterze United znajdziesz pod adresem: https://www.mufcinfo.com/manupag/a-z_player_archive/a-z_player_archive_pages/neville_gary.html

We wszystkich rozgrywkach rozegrał łącznie 602 spotkania w koszulce Manchesteru United, co czyni go piątym najczęściej występującym piłkarzem w historii Czerwonych diabłów. Rozegrał 400 spotkań w Premier League, a 148 razy drużyna z nim w składzie zachowała czyste konto. Strzelił łącznie 7 goli, 5 w Premier League, 2 w rozgrywkach pucharowych.

Kariera trenerska i komentatorska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Gary Neville nadal chciał wiązać swoje życie z piłką nożną. Tuż po zakończeniu kariery przeszedł do telewizji Sky Sports w roli eksperta. Chciał jednak spróbować swoich sił także w karierze trenerskiej i w latach 2012-2016 był asystentem trenera w Reprezentacji Anglii. Dodatkowo, w trakcie sezonu 2015/16, prowadził hiszpańską Valencie. Niestety jego umiejętności trenerskie odbiegały od umiejętności piłkarskich i po zwolnieniu z funkcji trenera poprzestał na dalszym poszukiwaniu pracy w tej roli.

Powrócił do swojej roli eksperta w telewizji Sky Sports, którym pozostaje aż do tej pory. Jest bardzo ceniony za swój profesjonalny styl podchodzenia do piłki nożnej jako całości, a nie tylko do zdobywanych goli. Tak skomentował sytuacje, kiedy swego czasu Charlie Adam strzelił bramkę z połowy boiska:

„Jeśli miałbym zanalizować taką bramkę, to po prostu puściłbym ją w normalnym tempie, mówiąc: Świetny gol, brawo! I tyle. Dlaczego? Bo wszyscy przed telewizorami widzą, jak on to zrobił, co to za gol i ja nie mogę dodać niczego nowego od siebie.

Nie chcę traktować widza jak idiotę, nie chcę go oszukiwać. Mnie bardziej interesuje, dlaczego ta drużyna wygrała? Jak dana drużyna wygrała? (…) Kluczem jest sposób oglądania meczu. Próba odczytania wszystkiego, co się dzieje, a nie ciągłe patrzenie na piłkę. Myślę, że wiele ludzi ogląda mecze, ale nie widzi, co się w nich dzieje.”

Statystyki i osiągnięcia:

Osiągnięcia zespołowe:

Manchester United

• 8x Mistrzostwo Angli: (1995–96, 1996–97, 1998–99, 1999–2000, 2000–01, 2002–03, 2006–07, 2008–09)
• 3x Puchar Angli:(1995–96, 1998–99, 2003–04)
• 3x Puchar Ligi: (2005–06, 2008–09, 2009–10)
• 3x Tarcza Wspólnoty: (1996, 1997, 2008)
• 2x Liga Mistrzów: (1998–99, 2007–08)
• 1x Puchar Interkontynentalny: (1999)
• 1x Klubowe mistrzostwo Świata: (2008)

Źródła:

• https://www.sportskeeda.com/player/gary-neville
• https://www.nationalfootballmuseum.com/halloffame/gary-neville/
• https://www.premierleague.com/players/321/Gary-Neville/overview
• https://www.manutd.com/en/players-and-staff/detail/gary-neville
• https://www.manutd.com/en/news/detail/player-profiles-before-legends-of-the-north-game-man-utd-goalkeepers-defenders
• https://www.manutd.com/en/news/detail/which-is-manchester-uniteds-best-ever-partnership
• https://igol.pl/gary-neville-nie-mysli-o-przyszlosci/
• https://www.manutd.pl/historia/legendy/gary-neville/
• https://igol.pl/wniosl-gary-neville-roli-eksperta/