Afryka wstaje z kolan, czyli Maroko na mundialu w 1986 r.

Afryka po raz pierwszy na mistrzostwach świata była reprezentowana już w 1934 r., kiedy to na mundialu we Włoszech wystąpił Egipt. Później jednak przez całe dziesięciolecia była ona nieobecna na największej piłkarskiej imprezie czterolecia. Sytuacja zaczęła się zmieniać w latach siedemdziesiątych. Początkowo afrykańskie ekipy na mundialach były raczej tłem dla rywali, ale już w 1982 r. z bardzo dobrej strony pokazały się Kamerun i Algieria. Oba zespoły były bardzo bliskie wyjścia z grupy. To udało się jednak dopiero cztery lata później w Meksyku, gdzie Maroko jako pierwszy afrykański zespół zameldowało się w drugiej rundzie.

Występ w Meksyku był dla Maroka drugim zetknięciem z mistrzostwami świata. Po raz pierwszy na światowym czempionacie zaprezentowali się w 1970 r. – również w Meksyku. Trafili wtedy do grupy razem z RFN, Bułgarią i Peru. W meczu Niemcami jako pierwsi wyszli na prowadzenie, a strzelcem pierwszego, historycznego gola dla Maroka na mistrzostwach był Houmane Jarir. Ostatecznie jednak RFN odrobiło starty i wygrało cały mecz 2:1. Starcie z Peru również zakończyło się dla Marokańczyków porażką – tym razem bardziej dotkliwą, bo aż 0:3. Podopieczni jugosłowiańskiego trenera Blagoje Vidinicia godnie jednak pożegnali się turniejem i w ostatnim meczu z Bułgarią, która miała w składzie rewelacyjnego Gundiego Asparuchowa, zremisowali 1:1. Strzelcem gola był Maouhoub Ghazouani.

Pierwsze mecze nieoficjalna reprezentacja Maroka rozgrywała jeszcze przed II wojną światową. Na stałe jednak na piłkarskiej mapie świata zaistniała dopiero po odzyskaniu niepodległości w 1956 r. W 1959 r. startowali w kwalifikacjach do olimpijskiego turnieju w Rzymie, ale musieli wówczas uznać wyższość Tunezji. Z tym samym rywalem los skojarzył ich podczas eliminacji do mistrzostw świata w Chile. W Casablance Maroko wygrało 2:1, ale w Tunisie przegrało 1:2. Trzeci mecz, który rozgrywano w Palermo zakończył się wynikiem 1:1 i o tym, która z ekip przejdzie dalej, zadecydowało losowanie, które okazało się szczęśliwe dla Marokańczyków. W barażu międzykontynentalnym trafili jednak na bardzo silną wówczas Hiszpanię i po porażkach 0:1 u siebie i 2:3 na wyjeździe marzenia o udziale w mistrzostwach świata należało odłożyć. Po tym jak z eliminacji do angielskiego czempionatu w 1966 r. wycofały się wszystkie afrykańskie ekipy, udało się je urzeczywistnić dopiero cztery lata później. W kwalifikacjach okazali się lepsi od Senegalu (dopiero po trzecim meczu), Tunezji (po trzech meczach i kolejnym losowaniu) oraz w finałowej rundzie od Nigerii i Sudanu.

Po występie w Meksyku w 1970 r. na kolejną szansę występu w mistrzostwach świata Maroko musiało poczekać szesnaście lat. Rywalizację o bilety do RFN przegrało w finałowej rundzie z Zairem i Zambią, cztery lata później już w pierwszej fazie uległo Tunezji, która ostatecznie wywalczyła awans, a walkę o udział w hiszpańskim mundialu przegrało na ostatniej prostej z Kamerunem. Ciągle jednak należało do ścisłej afrykańskiej czołówki, co potwierdziło w 1976 r. wygrywając w rozgrywanym w Etiopii Pucharze Narodów Afryki.

Występy Maroka w mistrzostwach świata:

Maroko w eliminacjach do mistrzostw świata:

Bartosz Dwernicki

Pierwsze piłkarskie wspomnienia to dla niego triumf Borussii Dortmund w Lidze Mistrzów i mecze francuskiego mundialu w 1998 r. Później przyszła fascynacja Raúlem i madryckim Realem. Z biegiem lat coraz bardziej jednak kibicuje konkretnym graczom niż klubom. Wielbiciel futbolu latynoskiego i afrykańskiego, gdzie szuka pozostałości futbolowego romantyzmu. Ciekawych historii poszukuje też w futbolu za żelazną kurtyną. Lubi podróże i górskie wędrówki.