Steven Gerrard – Opoka Liverpoolu

Steven Gerrard to jeden z najlepszych piłkarzy w historii angielskiej piłki. Dla drużyny „The Reds” wygrał wiele cennych trofeów. Z Liverpoolem sięgnął m.in. po puchar Anglii, puchar ligi, a także tryumfował w rozgrywkach Champions League. To właśnie w Stambule natchnął swoich kolegów do odwrócenia losów meczu i na zawsze zapisał się w annałach klubu z miasta Beatlesów. Kapitan „The Reds” ma jednak na swoim koncie także wielką porażkę. Nigdy nie zdobył mistrzostwa Premier League. Kiedy było ona na wyciągnięcie ręki w decydującym meczu z Chelsea, poślizgnął się, stracił piłkę i podarował gola Londyńczykom. Jego bogata historia skłoniła nas do napisania o nim artykułu.

Kuszenie przez wujka i koszmarna kontuzja

Gerrard przyszedł na świat 30 maja 1980 roku w miejscowości Whiston. Miasteczko to jest oddalone o niespełna piętnaście kilometrów od ścisłego centrum Liverpoolu. Młody Stevie w dzieciństwie często nosił koszulkę Evertonu, gdyż jego wujek był zakochany w drużynie z Goodison Park. Wydawało się więc, że naturalnym wyborem Gerrarda będzie gra dla odwiecznego rywala „The Reds”. Na szczęście dla fanów Liverpoolu geniusz młodego Anglika zauważyli skauci wielokrotnego mistrza Premier League i w wieku dziewięciu lat Gerrard rozpoczął swoją przygodę na Anfield.

Niestety kariera Gerrarda mogła zakończyć się już  w dzieciństwie. Młody piłkarz Liverpoolu podczas gierki podwórkowej doznał paskudnego urazu. Kiedy po jednej z akcji piłka utknęła w  krzakach, Gerrard starał się wykopać futbolówkę. Nie wiedział jednak, że w zaroślach są widły, na które nadział stopę. Rana była tak głęboka, że Anglik trafił od razu do szpitala. Na miejscu okazało się, że najprawdopodobniej będzie trzeba amputować palec z powodu dostania się bakterii do organizmu. Jednak zgody na to nie wyrazili ówcześni włodarze Akademii Liverpoolu. Twierdzili oni, że taki zabieg pozbawi szans Gerrarda na profesjonalne granie w piłkę. Zaproponowali oni niekonwencjonalną formę leczenia, która ostatecznie zapobiegła amputacji palca. Gerrard po długim okresie rekonwalescencji w końcu mógł wrócić do futbolu.

Trudne zderzenie z piłką seniorską

Po przejściu przez wszystkie etapy akademii „The Reds” pomocnik Liverpoolu zadebiutował w pierwszym zespole w sezonie 1998/1999 pod batutą Gérarda Houlliera. Miał wtedy już skończone osiemnaście lat. Rywalem klubu z Anfield było Blackburn Rovers. Nastolatek z Whiston  zameldował się na placu gry w końcówce spotkania. Liverpoolu prowadził wówczas 2:0 i pewnie dowiózł wynik do końcowego gwizdka arbitra. Młody Stevie w tamtym czasie nie grzeszył posturą. Nie miał rozwiniętej muskulatury, a jego przeciwnicy w pojedynkach fizycznych robili z nim, co chcieli.

Tydzień po meczu z Blackburn Gerrard otrzymał szansę od menedżera z Francji na grę w pierwszym składzie. Liverpool tym razem pojechał na trudny teren do Tottenhamu. Anglik wypadł w tamtym  spotkaniu beznadziejnie. Odpowiadał za krycie Davida Ginoli, który ośmieszał go swoimi dryblingami w każdej akcji. Gerrard zszedł z boiska na początku drugiej połowy. Angielskie media bardzo go skrytykowały za tamten występ, wybierając go na najgorszego piłkarza meczu.

Anglik się jednak nie poddawał. Niepowodzenia jeszcze bardziej go motywowały. Zaczął ciężej przykładać się do treningów, dając tym samym do zrozumienia menedżerowi, że jest ambitnym i pracowitym zawodnikiem. Gerrard otrzymywał coraz więcej szans na boisku jako rezerwowy, by bo pewnym czasie stać się etatowym zawodnikiem pierwszej jedenastki klubu z Anfield. Razem z Jamiem Redknappem tworzyli w środku pola duet nie do przejścia. Pomocnik Liverpoolu na początku swojej kariery miał bardzo dużo zadań defensywnych. Odpowiadał za tak zwaną czarną robotę. Starał się przeszkadzać w akcjach swoich przeciwników, grał brutalnie, zbierając tym samym bardzo dużo kartek.

Potrójna korona i debiut w kadrze

Przełomowym momentem w karierze Gerrarda były rozgrywki 2000/2001. Wtedy to Liverpool zdobył potrójną koronę, w której w skład wchodził Puchar UEFA, rozgrywki FA Cup oraz Puchar Ligi Angielskiej. Najważniejszym sukcesem w tamtych rozgrywkach było oczywiście wygranie  przez Liverpool Pucharu UEFA. „The Reds” po nieprawdopodobnym finale wygrali po dogrywce 5:4 z Deportivo Alaves. Gerrard w tamtym spotkaniu strzelił gola na 2:0.

W międzyczasie pomocnik Liverpoolu zadebiutował w kadrze reprezentacji Anglii 31 maja 2000 roku. Wyspiarze tego dnia w meczu towarzyskim na Wembley podejmowali reprezentację Ukrainy, którą ostatecznie pokonali 2:0. Na pierwszego gola dla reprezentacji Gerrard musiał czekać ponad rok po swoim debiucie. Anglicy w meczu eliminacyjnym do MŚ w Korei i Japonii rozbili Niemców aż 5:1. Wszystkie gole w tamtym meczu zdobywali zawodnicy Liverpoolu. Trzy bramki ustrzelił Michael Owen, a po jednym trafieniu dołożyli Gerrard z Emilem Heskey.

W wieku dwudziestu trzech lat Gerrard po raz pierwszy dostał opaskę kapitana drużyny z miasta Beatlesów. Dla Anglika było to niesamowite wyróżnienie, zwłaszcza że poprzednikiem Gerrarda był doświadczony piłkarz Liverpoolu Sami Hyppia. Szatnia klubu z Anfield nie była zachwycona decyzją trenera. Zawodnicy uważali, że Stevie jest za młody, pełniąc tak odpowiedzialną funkcję. Gerrard jednak nic sobie z tych uwag nie robił, broniąc się swoją twardą i nieustępliwą grą na boisku.

Legendarny sezon

Przed rozgrywkami 2004/2005 do Liverpoolu przyszedł nowy szkoleniowiec. Był nim Rafa Benitez, który w przeszłości zdobył z Valencią dwukrotnie mistrzostwo Hiszpanii, przełamując hegemonię Realu i Barcelony. Wydawało się więc, że Benitez jest odpowiednią osobą na odpowiednim miejscu. Z Liverpoolu odszedł w tym samym czasie Michael Owen, który zasilił drużynę z Santiago Bernabeu. Coraz więcej odpowiedzialności spadło więc na Stevena Gerrarda. Jednak pomocnik „The Reds” w tamtym momencie również zastanawiał się, czy nie zmienić barw klubowych. Chrapkę na zawodnika z Anfield miała ekipa Chelsea, której potęgę budował Roman Abramowicz. Gerrard wiedział, że „The Blues” są bardziej klubem perspektywicznym, a Liverpool popadał w przeciętność. Ostatecznie Stevie był lojalny wobec klubu, w którym się wychował i kontynuował swoją karierę w mieście Beatlesów.

Decyzja Gerrarda okazała się strzałem w dziesiątku, gdyż pod koniec maja 2005 roku Liverpool po dwudziestu jeden latach wygrał rozgrywki Champions League. Mecz w Stambule pomiędzy Liverpoolem a Milanem jest uważany do dzisiejszego dnia jako jeden z najlepszych spotkań w historii piłki nożnej.

Do przerwy podopieczni Rafy Beniteza byli zdruzgotani. Przegrywali z drużyną z Mediolanu aż 0:3. Eksperci w przerwie meczu wieszali już złote medale na szyjach piłkarzy z San Siro. Nikt nie wierzył w odwrócenie losów meczu z wyjątkiem kibiców z Liverpoolu i właśnie bohatera naszego artykułu. Gerrard dał impuls drużynie, zdobywając bramkę głowę na 1:3 w 54 minucie. Nie minęło 120 sekund, a Neslon Dida musiał po raz drugi wyciągnąć piłkę z siatki po uderzeniu za pola karnego Vladimira Smicera. Gdy po godzinie gry Xabi Alonso strzelając na raty rzut karny, doprowadził do remisu, kibice na obiekcie olimpijskim im. Atatürka przecierali oczy ze zdumienia. „The Reds” dokonali niemożliwego i po kwadransie drugiej połowy odrobili wszystkie straty.

Wynik w regulaminowym czasie gry nie uległ już zmianie i nadeszła dogrywka. W niej w 118 minucie meczu Milan stanął przed znakomitą szansą na rozstrzygnięcie spotkania. Andrij Szewczenko dwa razy próbował pokonać Jerzego Dudka. Bramkarz „The Reds” jednak nie dał się zaskoczyć. Najpierw wybronił silny strzał głową Ukrainca, a chwile później sparował dobitkę Szewczenki na rzut rożny. W konkursie rzutów karnych Dudek również wybronił decydujący strzał napastnika Milanu i Gerrard mógł, po chwili podnieś najcenniejszy klubowy puchar.

Po wygraniu Ligi Mistrzów przez Liverpool Gerrard miał ponownie wiele ofert z innych klubów Premier League. Kusiły go takie marki jak Arsenal czy Chelsea. Anglik ponoć miał już nawet wybrać nowy klub. Jednak zdecydował się ponownie zostać na Anfield, gdyż nie chciał zawieść swojego tatę, który był mocno związany z Liverpoolem.

Finał im. Stevena Gerrarda

Niestety Gerrard do końca swojej kariery zdołał wygrać już tylko trzy trofea dla swojego ukochanego klubu. Pierwszy z nich, zdobył trzynastego maja 2006 roku w finale FA Cup na Millenium Stadium w Cardiff. „The Reds” grali wtedy przeciwko drużynie West Ham United. Mecz w stolicy Walii był popisem Steviego.

Liverpool wszedł w to spotkanie bardzo źle. Po trzydziestu minutach gry „Młoty” prowadziły 2:0. Kapitan Liverpoolu musiał ponownie podnieść swój zespół z kolan. W 34 minucie  finału Anglik asystował przy trafieniu Djibrila Cisse. Natomiast na początku drugiej połowy Gerrard huknął pod poprzeczkę i wyrównał wynik meczu. West ham jednak nie dawał za wygraną i po chwili odpowiedział trzecią bramką. Gdy wydawało się, że to spotkanie wygrają Londyńczycy, pomocnik Liverpoolu po raz kolejny wziął sprawy w swoje ręce. W doliczonym czasie gry oddał strzał życia z ponad 30 metrów i spowodował euforię całego stadionu. O końcowym wyniku miały decydować jeszcze raz rzuty karne. W Wali „The Reds” lepiej egzekwowali jedenastki i tak jak w Stambule mogli się cieszyć z udanego come backu.

Kolejnym tryumfem, jaki zanotował Stevi z Liverpoolem było wygranie meczu o Tarczę Wspólnoty tego samego roku. Podopieczni Rafy Beniteza pokonali Chelsea na Wembley 2:1. Gerrard w tym meczu pojawił się na boisku dopiero w 60 minucie.

W następnych sezonach „The Reds” zanotowali olbrzymi spadek formy. Nie przypominali już tamtej drużyny z sezonu 2004/2005, która mogła się bić z każdym w Lidze Mistrzów. Udany mieli co prawda sezon 2008/2009, kiedy to zajęli drugie miejsce w lidze, jednakże w kolejnych czterech kampaniach Liverpool stał się średniakiem ligowym. Na osłodę „The Reds” sięgnęli w roku 2012 po mało prestiżowy Puchar Ligi Angielskiej. Było to ostatnie trofeum Garrarda w czerwonej koszulce.

Trauma

Po fatalnych sezonach dla kibiców Liverpoolu nadeszła legendarna kampania 2013/2014. W niej Liverpool grał jak natchniony. Kwartet ofensywny Gerrard, Suarez, Sterling, Sturridge siał popłoch w szeregach defensywnych niejednego rywala. „The Reds” przez większość rozgrywek byli liderem tabeli Premier League. Niestety dla podopiecznych Brendana Rogersa nadeszła pechowa 36 kolejka. Liverpool przed tym spotkaniem wygrał aż jedenaście spotkań z rzędu. Wydawało się więc, że w meczu na Anfield przeciwko Chelsea zrobią kolejny krok do zdobycia wyczekiwanego od lat mistrzostwa Anglii. To nie był jednak udany dzień dla klubu z miasta Beatelsów. W doliczanym czasie gry pierwszej połowy Gerrad przepuścił piłkę pod stopą. Anglik starał się naprawić swój błąd. Niestety nie dość, że nie naprawił, to jeszcze się poślizgnął, futbolówkę przejął Demba Ba, wyszedł sam na sam z bramkarzem i otworzył wynik spotkania.

W drugiej części meczu Liverpool starał się odrobić straty. Atakował ze zdwojoną siłą na bramkę Marka Schwarzera, ale Australijczyk tego popołudnia nie dał się zaskoczyć ani razu. Chwile przed końcowym gwizdkiem sędziego Chelsea wyszła z kontrą i dobiła „The Reds”, strzelając na 2:0. Piłkarze Liverpoolu byli załamani. Mieli niesamowity sezon, kapitalną serię zwycięstw, a jeden przegrany mecz spowodował, że musieli pożegnać się z mistrzostwem. Główny winowajcą tego zdarzenia obarczono oczywiście Gerrarda.

„Tego dnia poczułem się pusty. Jakby właśnie ktoś zmarł z mojej rodziny”.

Pożegnanie z kadrą i Liverpoolem

Dwa miesiące później kapitan Liverpoolu pojechał na MŚ z reprezentacją Anglii do Brazylii. Dla „Synów Albionu” turniej w Ameryce Południowej był bardzo nieudany. Anglicy musieli pożegnać się już z Mundialem po fazie grupowej. Media znowu bardzo skrytykowały Gerrarda, twierdząc, że Anglik zawalił przy dwóch trafieniach dla Urugwajczyków i pozbawił  tym samym szans na awans swój naród do kolejnej fazy turnieju. Po tych rozgrywkach Gerrard zakończył reprezentacyjną karierę. Finalnie dla Anglików zagrał w 114 spotkaniach, zdobywając 21 bramek.

Po sezonie 2014/2015 Gerrard w wieku 35 lat zdecydował się także odejść z Liverpoolu. W listopadzie 2014 roku dostał co prawda opcję przedłużenia swojego kontraktu, jednak Stevie odmówił włodarzom klubu.

„To była najtrudniejsza decyzja w moim życiu. Poinformowałem o niej teraz, by trenera oraz drużyny nie dekoncentrować przez spekulacje na temat mojej przyszłości.  O tym, gdzie zagram, nie mogę jeszcze powiedzieć, ale na pewno będzie to drużyna, która nigdy z Liverpoolem się nie zmierzy.  Co do tego nigdy nie miałem żadnych wątpliwości”.

Gerrard na Anfield rozegrał łącznie siedemnaście pełnych sezonów. W tym czasie wystąpił w 710 meczach, notując na swoim koncie 185 bramek. Zdobył dziewięć trofeów, w tym najważniejszy puchar Ligi Mistrzów. W klasyfikacji najlepszych strzelców Liverpoolu w historii zajmuje piąte miejsce. A trzeba pamiętać, że Anglik nie był napastnikiem i na początku swojej kariery miał bardzo dużo zadań defensywnych. Gerardowi do pełni szczęścia zabrakło wygrania  pucharu Premier League i sukcesu z reprezentacją narodową. Dlatego też do końca kapitan Liverpoolu nie może być zawodnikiem spełnionym. Jednak pomimo braku tytułu mistrza Anglii, wielu kibiców „The Reds” uznaję go do dzisiaj za najlepszego piłkarza w dziejach swej drużyny. Fani Liverpoolu cenią w swoim wychowanku takie cechy jak: lojalność, przywiązanie i wierność do  barw klubowych. Gerrard podczas swojej przygody z piłką wielokornie otrzymywał oferty z silniejszych klubów, jednak nigdy nie wzmocnił lokalnych rywali.

Na koniec kariery Anglik grał jeszcze dla klubu z MLS Los Angeles Galaxy. Niestety Gerrard za oceanem nie przypominał już zawodnika, który rozpieszczał fanów z Europy swoimi zjawiskowymi zagraniami. Ostatecznie karierę zakończył w 2016 roku.

Menedżer

Gerrad po zawieszeniu butów na kołek nie zrezygnował z szatni piłkarskiej. W 2018 roku objął posadę trenera drużyny Glasgow Rangers, z którą w sezonie 2020/2021 tryumfował  w rozgrywkach Ligi szkockiej. Anglik przełamał hegemonię Celticu po dziesięciu latach. „The Gers” nie przegrali w całym sezonie ani razu. Po dobrze wykonanym zadaniu w Szkocji Gerrard dostał propozycję prowadzenia Aston Villi. W Premier League legenda Liverpoolu nie radziła sobie już tak dobrze. Zespół z Birmingham grał bardzo przeciętnie pod wodzą Gerrarda i zarząd „The Villans” zdecydował się podziękować swojemu trenerowi za współpracę po niespełna roku. Dzisiaj Anglik próbuje odbudować swoją markę w klubie z Arabii Saudyjskiej Al Ettifaq FC, gdzie występuje obecnie bardzo dużo uznanych nazwisk piłkarskich. Stevie na pewno jednak marzy, żeby w przyszłości objąć stery Liverpoolu i doprowadzić ich do tytułu Premier League, czego nie udało mu się jako piłkarzowi.

Osiągnięcia

Osiągnięcia klubowe

Liverpool (jako piłkarz)

• FA Cup – 2x – 2000-01, 2005-06
• Puchar Ligi – 3x – 2000–01, 2002–03, 2011–12
• Tarcza wspólnoty – 1x – 2006
• Liga Mistrzów – 1x – 2004–05
• Puchar UEFA – 1x – 2000–01
• Superpuchar UEFA – 1x – 2001

Rangers (jako menadżer)

• Mistrzostwo ligi szkockiej – 1x – 2020-21

Osiągnięcia indywidualne

• Piłkarz roku UEFA – 1x – 2005
• Piłkarz roku w Anglii (PFA) – 1x – 2005–06
• Młodzieżowy piłkarz roku w Anglii (PFA) – 1x – 2000–01
• Najlepsza XI roku w Anglii (PFA) – 8x – 2000–01, 2003–04, 2004–05, 2005–06, 2006–07, 2007–08, 2008–09, 2013–14[
• Piłkarz roku w Anglii według fanów (PFA) – 2x – 2000–01, 2008–09
• Piłkarz roku w Anglii według dziennikarzy (FWA) – 1x – 2008–09
• Onze d’Argent – 1x – 2005
• Najlepszy piłkarz reprezentacji Anglii – 2x – 2007, 2012
• Najlepszy piłkarz Liverpoolu w sezonie – 4x – 2004, 2006, 2007, 2009
• Najlepszy piłkarz Liverpoolu w sezonie według fanów – 2x – 2005, 2007
• FIFA FIFPro World XI – 3x – 2007, 2008, 2009
• Najlepsza XI roku UEFA – 3x – 2005, 2006, 2007
• Najlepsza XI mistrzostw europy – 1x – 2012
• Najlepsza XI według ESM – 1x – 2008–09
• Piłkarz miesiąca Premier League – 6x – March 2001, Marzec 2003, Grudzień 2004, Kwiecień 2006, Marzec 2009, Marzec 2014
• Najwięcej asyst w sezonie Premier League – 1x – 2013–14[
• Hall of Fame angielskiej piłki – 1x – 2017
• Srebrna piłka mistrzostw świata – 1x – 2005
• Hall of Fame Premier League – 1x – 2021