Historia Mundiali to cykl, który ma za zadanie przedstawić najważniejsze, często nieznane fakty z historii mistrzostw świata. Jeżeli nie interesują Cię suche wyniki, a kuriozalne czy śmieszne zdarzenia będziesz zachwycony.
- Urugwaj 1930
- Włochy 1934
- Francja 1938
- Brazylia 1950
- Szwajcaria 1954
- Szwecja 1958
- Chile 1962
- Anglia 1966
- RFN 1974
- Argentyna 1978
- Hiszpania 1982
- Meksyk 1986
- Włochy 1990
- USA 1994
- Francja 1998
- Korea/Japonia 2002
- Niemcy 2006
- RPA 2010
- Brazylia 2014
- Rosja 2018
Zgodnie z nienapisaną „konwencją lizbońską”, po czempionacie w Europie, kolejny turniej miał odbyć się na kontynencie amerykańskim. Decyzją delegatów FIFA, organizacja przypadła Meksykowi, który wygrał z kandydującą już po raz drugi Argentyną. Przy okazji także obiecano, że kolejne mistrzostwa świata w Ameryce odbędą się właśnie w państwie Maradony. Wybór Meksyku był mniej ryzykowny, ponieważ organizowali oni igrzyska olimpijskie w 1968 roku i większość infrastruktury była już gotowa. Czynnikiem, który również miał spory wpływ na tę decyzję, był zaprezentowany plan budowy Estadio Azteca. Stadion ten został uznany za wybitne dzieło architektury, które służyło igrzyskom, a także mistrzostwom świata.
1970
W roku 1970 swój wielki sukces święcił Górnik Zabrze, który po szczęśliwym rzucie monetą awansował do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. Również w tamtym roku swoją premierę miał film „Jak rozpętałem drugą wojnę światową”, który bawi miliony Polaków po dziś. 1 grudnia rozpoczęła się piękna historia naszej piłki reprezentacyjnej, ponieważ posadę selekcjonera reprezentacji narodowej objął Kazimierz Górski.
Historyczne zmiany regulaminowe
Mistrzostwa świata w Meksyku były pierwszymi, a których zdecydowano się zezwolić na zmiany zawodników. Do meczu można było zgłosić szesnastu graczy, z których każdy mógł wejść na boisko. Limit zmian ograniczono do dwóch. Sędziowie dostali także do dyspozycji kolorowe karteczki. Żółte i czerwone kartoniki miały wreszcie ujednolicić system kar i ułatwić obserwowanie meczu piłkarskiego. Trzecią zmianą, nad którą debatowano, była opcja wprowadzenia sztucznej murawy. Chcieli tego przede wszystkim działacze z Meksyku, którzy nie byli w stanie przygotować idealnej trawy. Władze FIFA odrzuciły ten pomysł, argumentując decyzję dobrem młodzieży.
Ostatnią kwestią, jaka zyskała ich aprobatę, było odstąpienie od zasady stosunku bramek na rzecz ich różnicy. W praktyce oznaczało to dużo mniej liczenia i większą przejrzystość zmagań grupowych. Nie trzeba było długo czekać na wprowadzenie jej w życie. W zmaganiach grupy B o jedną bramkę lepszy od Szwecji okazał się Urugwaj.
Niestety po raz kolejny niedane było awansować reprezentacji Polski, która tym razem w kwalifikacjach uznać musiała wyższość Bułgarii. Na całe szczęście był to ostatni raz, przed serią czterech kolejnych awansów.
Niewiele zabrakło, aby los Polaków podzielił słynny Bobby Moore. Kapitan Anglików został zatrzymany podczas podróży przez Kolumbię pod pretekstem kradzieży. Na szczęście sprawę udało się wyjaśnić.
Złota Nike na własność
Nastawieni na odzyskanie tytuły Brazylijczycy od początku szli niczym huragan Katrina. Na inaugurację turnieju rozgromili Czechosłowację, następnie po bramce Jairzinho odprawili Anglię, by na koniec spokojnie wygrać z Rumunią. Co ciekawe, obok „Canarinhos” awans uzyskali obrońcy tytułu, których bilans bramkowy w tej fazie turnieju wyniósł zaledwie 2:1! Grupa, w której grały te zespoły, określona została mianem „grupy śmierci”. Jak widać, nazewnictwo to przyjęło się dosyć dobrze. Warto pamiętać, że to właśnie w Meksyku użyto go po raz pierwszy.
Powszechnie uważa się, że Anglicy skład mieli jeszcze silniejszy niż podczas mistrzostw w domu. I po raz kolejny zawiedli. W ćwierćfinale odpadli po dogrywce z reprezentacją RFNu, a bramkę na wagę remisu stracili w 86 minucie gry. Po tym meczu rozgoryczony Allan Bal wyrzucił swój medal za występ w ćwierćfinale przez hotelowe okno.
W fazie grupowej miało miejsce również historyczne wydarzenie. Po remisie 1:1 z Bułgarią, pierwszy punkt dla drużyny z Afryki wywalczyło Maroko. Bohaterem kontynentu okazał się Ghazuani. To właśnie jego trafienie pozwoliło przejść do historii. W kronikach zapisała się też ekipa Peru, która w pierwszym od 40 lat występie na mundialu, osiągnęła fazę ćwierćfinału. I może osiągnęłaby więcej, jednak los skrzyżował ją z fenomenalną Brazylią. W Meksyku nikt nie miał szans z podopiecznymi Mario Zagallo. Nie mieli ich zatem też Peruwiańczycy.
Mecz stulecia. Takim mianem określa się półfinał Włochy – RFN, w którym ci pierwsi prowadzili praktycznie przez całe spotkanie. Gol w doliczonym czasie gry, zdobyty przez Schnellingera rozpoczął całą zabawę. W przeciągu dwudziestu jeden minut dogrywki padło aż pięć goli. W tej niezwykłej strzelaninie, lepsi okazali się Włosi, którzy wydarli sobie prawo gry w wielkim finale. Zresztą co tu dużo pisać. Zobaczcie sami skrót tego meczu.
Wymęczeni reprezentanci Italii byli łatwym łupem dla rozpędzonych „Canarinhos”. Wynik meczu 4:1 pokazał absolutną dominację Pelego i jego kolegów. Po tym zwycięstwie Puchar Świata stał się własnością Brazylii. A wszystko dzięki trzeciemu mistrzostwu świata. Był to zarazem trzeci mistrzowski tytuł „Króla futbolu”.
Brązowy medal przypadł w udziale RFN. Wymęczeni po walce z Włochami Niemcy, zdołali wykrzesać z siebie ostatki sił i pokonali „Urusów” z Urugwaju. Królem strzelców został z 10 trafieniami Gerd Mueller.
Ciekawostki i statystyki
- Gospodarz: Meksyk
- Termin: 31 maja – 21 czerwca 1970
- Ilość uczestników: 16 (z 5 konfederacji)
- Uczestnicy:
- Anglia – obrońca tytułu
- Belgia
- Brazylia
- Bułgaria
- Czechosłowacja
- Izrael – debiutant
- Maroko – debiutant
- Meksyk – gospodarz
- Peru
- RFN
- Rumunia
- Salwador – debiutant
- Szwecja
- Urugwaj
- Włochy
- ZSRR
- 1 miejsce: Brazylia
- 2 miejsce: Włochy
- 3 miejsce: RFN
- Najmłodszy gracz: Marco Antônio (Brazylia) – 19 lat i 124 dni
- Najstarszy gracz: Jack Charlton (Anglia) – 35 lat i 4 dni
- Najszybciej strzelona bramka: Ladislav Petráš (Czechosłowacja) w 5 minucie meczu z Rumunią (1:2)
- Najmłodszy strzelec bramki: Clodoaldo (Brazylia) – 20 lat i 264 dni
- Najstarszy strzelec bramki: Uwe Seeler (RFN) – 33 lata i 221 dni
- Liczba rozegranych meczów: 32
- Liczba strzelonych bramek: 95 (2,97 na mecz)
- Widzowie na stadionie: 1 673 975 (średnio 52 312 na mecz)
- Stadiony:
- Estadio Azteca, Mexico City (pojemność 107 247)
- Estadio Cuauhtémoc, Puebla City (pojemność 35 563)
- Estadio Jalisco, Guadalajara (pojemność 71 100)
- Estadio Luis Dosal, Toluca (pojemność 26 900)
- Estadio Nou Camp, León, (pojemność 23 609)
- Rekordowa oglądalność: 108 192 – faza grupowa Meksyk vs Belgia
- Ilość sędziów: 25 z 24 państw
- Strzelcy:
- 10 goli:
- Gerd Müller (RFN)
- 7 goli:
- Jairzinho (Brazylia)
- 5 goli:
- Teófilo Cubillas (Peru)
- 4 goli:
- Pelé (Brazylia)
- Anatoliy Byshovets (ZSRR)
- 3 gole:
- Rivellino (Brazylia)
- Gigi Riva (Włochy)
- Uwe Seeler (RFN)
- 2 gole:
- Raoul Lambert (Belgia)
- Wilfried Van Moer (Belgia)
- Tostao (Brazylia)
- Ladislav Petráš (Czechosłowacja)
- Roberto Boninsegna (Włochy)
- Gianni Rivera (Włochy)
- Javier Valdivia (Meksyk)
- Alberto Gallardo (Peru)
- Florea Dumitrache (Rumunia)
- 1 gol:
- Carlos Alberto (Brazylia)
- Clodoaldo (Brazylia)
- Gérson (Brazylia)
- Hristo Bonev (Bułgaria)
- Dinko Dermendzhiev (Bułgaria)
- Todor Kolev (Bułgaria)
- Asparuh Nikodimov (Bułgaria)
- Dobromir Zhechev (Bułgaria)
- Allan Clarke (Anglia)
- Geoff Hurst (Anglia)
- Alan Mullery (Anglia)
- Martin Peters (Anglia)
- Mordechai Spiegler (Izrael)
- Tarcisio Burgnich (Włochy)
- Angelo Domenghini (Włochy)
- Maouhoub Ghazouani (Maroko)
- Houmane Jarir (Maroko)
- Juan Ignacio Basaguren (Meksyk)
- Javier Fragoso (Meksyk)
- José Luis González (Meksyk)
- Gustavo Pena (Meksyk)
- Roberto Challe (Peru)
- Héctor Chumpitaz (Peru)
- Emerich Dembrovschi (Rumunia)
- Alexandru Neagu (Rumunia)
- Kakhi Asatiani (ZSRR)
- Vitaliy Khmelnytskyi (ZSRR)
- Ove Grahn (Szwecja)
- Tom Turesson (Szwecja)
- Luis Cubilla (Urugwaj)
- Víctor Espárrago (Urugwaj)
- Ildo Maneiro (Urugwaj)
- Juan Mujica (Urugwaj)
- Franz Beckenbauer (RFN)
- Reinhard Libuda (RFN)
- Wolfgang Overath (RFN)
- Karl-Heinz Schnellinger (RFN)
- Gole samobójcze:
- Javier Guzmán (dla Włoch) (Meksyk)
- mistrzostwa w Meksyku były pierwszymi, gdzie zastosowany kartki i zmiany,
- Gerd Mueller w meczu przeciwko Bułgarii, zdobył bramkę numer 800 w historii
DAMIAN BEDNARZ
Obserwuj @retro_magazyn Follow @d_bednarz
Autorzy statystyk: Mariusz Chodała i Rafał Pawleta
