Szczepański, Szymborski i Szczurzyński byli piłkarzami o bardzo różnej charakterystyce. Szczepański – wszechstronny obrońca i wielokrotny reprezentant Polski, Szymborski – super strzelec i Szczurzyński – wierny ŁKS-owi przez lata bramkarz, przyczynili się (w różnym stopniu) wspólnie do największych sukcesów łódzkiej drużyny. Czasem pozostawali w cieniu klubowych kolegów (Soporka, Barana, Grzywocza czy Bema), ale każdy z nich trwale zapisał się na kartach dziejów ŁKS-u. Na koniec jeszcze jedna ciekawostka. Trzech Henryków Sz. nie było w opisywanym okresie jedynymi, którzy nosili to imię w łódzkim zespole. Przez całe lata 50. pewnym punktem obrony łodzian był Henryk Stusio. Z kolei już w 1959 r. do zespołu dołączył piąty (!) Henryk, 19-letni Sass i niemal od razu wskoczył do podstawowego składu. W Łodzi grał aż do 1967 r., po czym wyjechał do Stanów Zjednoczonych. To już jednak początek zupełnie innej historii.
Mistrzowie Polski z 1958 r. świętują razem z młodszym kolegami – mistrzami Polski z 1998. Szczepański w błękitnej marynarce, Szymborski w granatowej, bez krawata. Źródło: Dziennik Łódzki
JAKUB TARANTOWICZ
Źródła
Wojciech Bajak, Galeria legend ekstraklasy, Novae Res, 2019, s. 161-163
Jacek Bogusiak, Wspaniały rok 1957, nakładem autora, 2020
Andrzej Gowarzewski, Mistrzostwa Polski cz. 3. Ludzie – fakty 1945-1962. Encyklopedia piłkarska, tom 53, GiA, 2017
Remigiusz Piotrowski, 110 meczów na 110-lecie Łódzkiego Klubu Sportowego, Polskapresse, 2018
100 lat ŁKS, praca zbiorowa, GiA 2009
wikiliga.pl
archiwalne numery „Dziennika Łódzkiego” i „Przeglądu Sporotowego
